By Chris Zook /James Allen

نوشته: کریس زوک و جیمز آلن

ترجمه: سیدحامد حسینی‌ نژاد

موفق‌ترین شرکت‌ها هم‌ در برهه‌ای از زمان دچار بحرانی قابل‌پیش‌بینی می‌شوند که نویسندگان مقاله از آن به‌عنوان «درماندگی» تعبیر می‌کنند: سقوط ناگهانی درآمد و رشد سود شرکت یا سقوط بازده سهام‌دار (که زمانی بسیار بالا بود) به زیر خط هزینه سرمایه. درماندگی زمانی رخ می‌دهد که موتور محرک رشد شرکت‌ها که باعث موفقیت آن‌ها بوده متوقف می‌شود. این معضل، برخلاف تصور همگان، به‌ندرت در اثر منسوخ‌شدن مدل کسب‌وکار رخ می‌دهد. در عوض، تحقیقات نویسندگان مقاله نشان می‌دهد که کسب‌وکار کم‌وبیش همواره دچار پیچیدگی می‌شود و علت هم در اغلب مواردْ بوروکراسی زیادی است که سرعت زیست شرکت را کند می‌کند یا سوء‌کارکردی که اطلاعات را تحریف می‌کند و توان مدیران در اتخاذ یا عملی‌کردن سریع تصمیم‌ها را می‌کاهد. اما می‌توان بر درماندگی فائق آمد. نویسندگان مقاله دریافته‌اند که اغلب شرکت‌هایی که از رشد پایدار بهره می‌برند، در سه ویژگی مشترک هستند: 1) همواره خود را به منزله جنگجویانی می‌‌بینند که به‌خاطر مشتریان محروم می‌جنگند. 2) با وسواس خاصی به خط‌مقدم کسب‌وکار، محل تلاقی کسب‌وکار و مشتری، می‌نگرند. 3) ذهنیتی را تقویت می‌کنند که شامل حسی شدید از مسئولیت در برابر استفاده بهینه از منابع و نتایج بلندمدت می‌شود. این ویژگی‌ها می‌توانند به هر شرکتی کمک کنند تا با زدودن پیچیدگی‌ها و موانعی که در طول سالیان انباشته شده و مانع اجرای شفاف استراتژی‌های شرکت است،‌ موتور رشد خود را دوباره روشن کند.