مديران به‌هنگام مواجهه با ريسك، مرتكب شش اشتباه رايج مي‌شوند: سعي مي‌كنند رويدادهاي حاد را پيش‌بيني كنند، از گذشته به‌عنوان راهنما بهره مي‌گيرند، توصيه درباره آن‌چه نبايد انجام شود را ناديده مي‌گيرند، از انحراف‌ معيار براي اندازه‌گيري ريسك استفاده مي‌كنند، توجه نمي‌كنند كه دو چيز برابر از نظر رياضي، مي‌توانند از نظر روانشناختي متفاوت باشند و معتقدند وقتي پاي كارايي به‌ميان مي‌آيد، جايي براي افراد مازاد باقي نمي‌ماند.

 شركت‌هايي كه رويدادهاي «قوي سياه» (احتمال ضعيف، تاثير عظيم) را ناديده مي‌گيرند، از عرصه كسب‌وكار محو خواهند شد. اما مديران بايد به جاي كوشش براي پيش‌بيني، آسيب‌پذيري كلي شركت‌هاي خود را كاهش دهند.