By S. Patrick Viguerie/ Caroline Thompson
نوشته: پاتریک ویگوری و کارولین تامسون
ترجمه: عطیه بطحایی و مژده مخبر
با نیرومندی هر چه بیش‌تر اقتصاد، رهبری صنعت بیش از همیشه گذراتر و ناپایدارتر شده است. جهانی‌شدن، تغییر فناوری و مقررات‌زدایی، نه‌فقط موجب رشد شدید سمت عرضه اقتصاد شده، بلكه منابع جدیدی از عرضه، رقبایی جدید، موجی از نوآوری‌های تازه (و سرنگونی‌ها) و بهره‌وری كاملاً بالاتری را موجب شده است. با جری‌تر شدن مهاجمان بر اثر این رشد، رهبران امروزین صنعت با خطر روزافزونی مواجه خواهند شد. این مهاجمان یا هزینه‌ها را كاهش داده یا الزامات بازگشت سرمایه را كم‌تر می‌سازند یا هر دو را توامان صورت می‌دهند.
دلیل بسیار محكمی داریم كه مهاجمان در دهه اخیر سهم بیش‌تری به‌دست آورده‌اند. ما رهبران صنعت در 1300 شركت از 35 صنعت را طی سی سال بررسی كردیم. وقتی «نرخ سقوط» را برای كل شركت‌ها بررسی كردیم، نتایج كاملاً شفاف و روشن بود. «نرخ سقوط» احتمال از دست دادن موقعیت و رهبری درآمد توسط شركتی قوی و معروف (شركتی كه درآمدش جزو بیست شركت اول صنعت باشد) در پنج سال آینده است. اطلاعات نشان می‌دهند این نرخ در سال‌های بین 1972 تا 2002 دوبرابر شده است.
شركت‌هایی كه پس از سقوط به تملك شركت‌های دیگر در‌می‌آیند را در بررسی خود حساب نكردیم. اگر این شركت‌ها نیز در نظر گرفته شوند به‌طور حتم نرخ سقوط سه برابر می‌شود. از دست‌دادن رهبری درآمد نیز به كاهش سی درصدی بهره‌وری منجر می‌شود. مهم‌تر آن‌كه احتمال خروج رهبران سقوط‌كرده به دلیل ورشكستگی یا تملك توسط شركت‌های دیگر بیش‌تر از آن‌هایی است كه موقعیت خود را حفظ كرده‌اند (فرقی هم نمی‌كند در كدام طبقه درآمدی باشند). پس از پنج سال، بیش از یك‌سوم این شركت‌های سقوط‌كرده دیگر به‌طور مستقل وجود نخواهند داشت.