نوشته: کریستوفر مایر و جولیا کربی
ترجمه: حسین حسینیان
سرمایه‌داری هم‌چنان قدرتمندترین، انعطاف‌پذیرترین و مستحکم‌ترین سیستم برای ثروت‌آفرینی عام و بهبود کیفیت زندگی است. اما حفظ سرمایه‌داری در مسیر درست بستگی به توان بازاندیشی در اولویت‌های راهنمای همه دست‌اندرکاران این سیستم، از کارآفرینان گرفته تا قانونگذاران و سرمایه‌گذاران دارد. به‌ویژه نیاز داریم کمی ترمز پیگیری رقابت و بازده حقوق سهام‌داران را بکشیم و این فرایند با شناخت وضعیت کنونی آن‌ها که همانا لجام‌گسیختگی است ممکن می‌شود. لجام‌گسیختگی، مفهومی برآمده از زیست‌شناسی تکاملی و بهترین مصداق آن دم طاووس است. این ویژگی در گذر سده‌ها و در سایه واقعیتی ساده رشد چشمگیری یافته است: طاووس‌های ماده، طاووس‌های نر دم‌بلند را برای جفت‌گیری ترجیح می‌دهند. اما پس از چند نسل، این دم مشکلی به‌وجود آورده است: نیاز به تغذیه بیش‌تر دارد، بسیار سنگین است، صاحب خود را کند و طعمه‌ای آسان برای شکارچیان می‌سازد. در نهایت هم باعث کاهش جمعیت طاووس‌ها شد. مایر و کربی می‌گویند، سرمایه‌داری هم در مسیر لجام‌گسیختگی مشابهی قرار دارد، تا حد زیادی چون در اتخاذ ایده‌های رقابت و بازده حقوق سهام‌داران (که به وقت خود بسیار هم خوب بودند) زیاده‌روی کرده است. با کشیدن لجام این شاخص‌ها و توسعه سنجه‌های جدیدی که با دنیای امروز هماهنگ‌ترند، می‌توان سرمایه‌داری را دوباره به‌نظم درآورد و این چرخه لجام‌گسیختگی را از هم گسست.
چه اقداماتی می‌توانند عملکرد کارکنان، خرسندی مشتریان و رونق سودآوری را بهینه سازند و حتا به رقابت‌پذیری ملی هم یاری رسانند. تحقیقات در حال انجام درباره شادی، پاسخ‌هایی شگفت‌انگیز حاصل آورده‌اند.