By Eric McNulty
نوشته: اريك مك نالتی
ترجمه: غلامحسين خانقايی
تعداد زیادی از سوء‌استفاده‌کنندگان کارت‌های اعتباری از فروشگاه‌های فلایتون خرید کرده‌اند. میزان مسئولیت این شرکت و سیستم‌های آن در این دزدی اطلاعاتی مشخص نیست. مقامات مجری قانون از فلایتون خواسته‌اند فعلاً ساکت بماند، ولی مشتریان به این موسسه به خاطر برخورد صریح و معاملات صادقانه‌اش احترام می‌گذارند. اشتهار و نیکنامی شرکت که به‌سختی به‌دست آمده در معرض خطر و پیداکردن راه حفظ آن دشوار است. چهار صاحب‌نظر در مورد این قضیه نظر می‌دهند.
جیمز لی از چویس‌یوینت، درس‌هایی از تجربه موسسه خود بیان می‌کند که با توطئه کلاه‌برداری بزرگی روبه‌رو بوده است. به توصیه او آن‌ها باید فوراً با ذینفع‌های داخلی و خارجی صادقانه ارتباط برقرار کنند، نقاط ضعف سیستم حفاظتی خود را رفع کنند و راهبردی برای حفظ نام خود برقرار كنند.
بیل بونی از موتورولا، بر پیشگیری تاکید می‌کند. به‌نظر او، فلایتون باید مدیریت ریسک جامعی برای داده‌ها ایجاد کند، استانداردهای صنعت کارت‌های اعتباری را کاملاً رعایت کند و از کارشناسان دیجیتال در این امر بهره گیرد. راه‌حل فوری او برای فلایتون که هنوز آمادگی کامل برای اجرای این روش‌ها را ندارد، این است که از یک مدل پاسخ‌دهی حاضر و آماده و تجربه‌شده استفاده کند.
جان فیلیپ کوگلان، مدیر پیشین سازمان ویزای آمریکا، موضع‌گیری‌های اغلب متفاوت خسارت‌دیدگان دزدی اطلاعات را مورد بحث قرار می‌دهد و منافع مشتریان را در اولویت اول قرار می‌دهد. به عقیده او، افشای فوری مسئله توسط فلایتون به مصرف‌کنندگان امکان می‌دهد از خود در مقابل سوء‌استفاده بیش‌تر محافظت کنند و حتی ممکن است صداقت فلایتون موجب نیکنامی بیش‌تر آن شود.
جِی فولی، عضو اجرایی هیات‌مدیره «مركز منابع سرقت هویت» پیشنهاد می‌کند فلایتون کیفیت ارتباط‌گیری با مشتریان را بر سرعت انجام آن ترجیح دهد. به‌طور کلی‌تر، او از مدیریت محتاطانه‌تر و دقیق‌تر جلوگیری از دزدی اطلاعات دفاع می‌کند، زیرا این پدیده در حال گسترش فزاینده است و هر روز تنوع آن افزایش می‌یابد و می‌تواند نتایج و تبعات منفی بلندمدتی داشته باشد.