By Kenneth R. Brousseau/ Michael J. Driver/ Gary Hourihan/ Rikard Larsson
نوشته: کِنت بروسو، مايکل درايور، گري هوريهان و ريکارد لارسن
ترجمه: مهندس فضل اله اميني
مدیران همهروزه تصمیم میگیرند، اما شیوه تصمیمگیری در درازای عمر شغلی آنها یکسان نیست و بهشدت عوض میشود. وقتی انسان در پستهای پایینتر کار میکند، عمل و اقدام بر فکر و تصمیم سبقت میگیرد. اگر بحث تولید کالا در میان باشد، در آن دوران، فکر و ذکر اصلی این است که کالا، تولید و از در کارخانه بیرون فرستاده شود. در ردههای بالاتر، نوع کالا و روش تولید آن اهمیت پیدا میکند. مدیران برای صعود از نردبان ترقی و ثمربخششدن در وظایفی که بهعهده دارند باید روش بهرهگیری از اطلاعات و نیز روش سنجش گزینهها را عوض کنند.
نویسندگان مقاله، بر اساس مطالعه انواع حالتهای تصمیمگیری 120هزار مدیر، متوجه شدهاند شیوه تصمیمگیری مدیران در آشکار و پنهان باهم فرق بسیار دارد و شیوه تصمیمگیری آنها طبق الگوهای قابلپیشبینی تکامل مییابد. مدیران موفق، در جریان پیشرفت شغلی، در جلوه بیرونی مدیریت (جلوه آشکار) بهطور فزاینده اهل تماس و تعامل و در جلوه درونی مدیریت (جلوه پنهان) اهل کندوکاو و تامل هستند.
این تحقیق نشان میدهد سبک تصمیمگیری با پیشروی در مسیر شغلی بهکل متحول میشود. به بیان دیگر، سیمای تصمیمگیرنده یک مدیرعامل موفق هیچ شباهتی با سیمای تصمیمگیرنده فلان سرپرست رده پایین ندارد. این تغییر و تضاد از چه هنگام پیدا میشود؟ در فاصله راهی که از سرپرستی آغاز و به رهبری ختم میشود و در یک برش از این مسیر، تصمیمگیرندگان متوجه میشوند سبک و سیاق تصمیمگیری بهاصطلاح دیگر جواب نمیدهد. در اینجا سبکهای تصمیمگیری بههم نزدیک میشوند و مدیران از همه سبکها، کموبیش، بهیکاندازه استفاده میکنند، اما از آنجا به بعد، سبک تصمیمگیری پخته و سنجیده میشود.
مدیران موفق پیش از مدیران دیگر وارد این مرحله میشوند و با پیشروی در مسیر شغلی، سبک تصمیمگیری خود را تغییر داده و با شرایط شغلی خود سازگار میکنند. مدیران میانهمایه، ظاهراً پس از ورود به این مرحله، در آن درجا میزنند و وقتی وارد شغل و مقام جدید میشوند، تغییری در سبک تصمیمگیری خود نمیدهند. ناگفته پیداست تکیه بر موفقیتها و عادتهای مالوف گذشته، تضمینکننده موفقیت نیست و چهبسا به شکست و ناکامی رهنمون شود.