By Scott Anthony/ David Duncan/ Pontaus Siren

نوشته: اسكات آنتوني، دیوید دانکن و پونتس سيرن

ترجمه: رامک فداییان

بيش‌تر مديران خواهند پذيرفت كه شركت‏هايشان به روشي قابل‌اتكا و منظم دست به نوآوري نمي‏زنند. موفقيت‏هاي بزرگ فقط به دليل خوش‏اقبالي‏هاي غيرمنتظره يا قهرماني‏هاي انفرادي اتفاق مي‏افتند. ايده‏هاي بزرگ درون ذهن كاركنان حبس مي‏مانند و مفاهيمي كه توسعه مي‏يابند اغلب نويدبخش‏ترين‏ها نيستند. ولي راهي وجود دارد كه بدون سرمايه‏گذاري‏هاي انبوه، تغییر ساختار يا حتا استخدام يك فرد، بتوان نوآوري را نظام‏مندتر به سرانجام رساند. در اين مقاله، سه مشاور توضيح مي‏دهند كه چگونه يك شركت مي‏تواند با انجام مراحل زير عملكرد نوآوري با «عمر حداقلي» را فقط در سه ماه بسازد:

روز 1 تا 30: با نگاهي بر ميزان رشد نوآوري مورد نياز كه كسب‏وكار محوری مي‏تواند توليد كند و ميزان رشدي كه از محل ابتكارهاي رشد جديد لازم است تامين شود، ظرف‏هاي نوآوري خود را تعريف كنيد.

روز 20 تا 50: پس از صحبت با مشتريان براي شناسايي نيازهاي رو به رشدي كه با توانمندي‏هاي شما نيز هم‌خواني دارد، بر معدود حوزه‏هاي راهبردي تمركز كنيد.

روز 20 تا 70: يك تيم كوچك براي توسعه نوآوري‏ها تشكيل دهيد.

روز 45 تا 90: با وديعه گرفتن از بهترين روش‏هاي سرمايه‏گذاران مخاطره‌جو، كميته‏اي براي پشتيباني از پروژه‏ها ايجاد كنيد.

نگارندگان با مروري بر تجربيات يك شركت خدمات مالي، يك سازمان آب، يك بيمارستان و يك موسسه غيرانتفاعي صدساله چگونگي استفاده از اين رويكرد را براي ساخت سيستم‏هايي توصيف مي‏كنند كه از تشويق، شناسايي، تسهيم، اولويت‏بندي، تامين منبع و توسعه ايده‏هاي خوب اطمينان حاصل مي‏كند.