نوشته: سهیلا عطاری

جامعه امروز، جامعه‌اي شهرنشین است و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050 جمعیت شهری به 4/6 میلیارد نفر افزایش یابد، مسائل درهم تنیده شهری، پدیده‌ها و چالش‌های اجتناب‌ناپذیر آن نیازمند مدیریتی هوشمندانه با رویکردی فراگیر می‌باشد. تنها با برنامه‌ریزی دقیق و اصولیِ کلیه دست اندرکاران مدیریت شهری، قادر خواهیم بود که به پویایی اقتصادی و اجتماعی شهر، ارتقای کیفیت زندگی شهروندان، و ایجاد رفاه و توسعه پایدار دست یابیم. مدیریت شهری در ایران (و تهران به‌عنوان بزرگ‌ترین کلان شهر و پایتخت کشور) ناگزير به تقویت منابع اجتماعی و سرمایه‌های انسانی در مسیر دستیابی به اهداف فوق است و در این راستا نقش نیمی از جمعیت تاثیرگذار شهرها یعنی زنان در حوزه مدیریت شهری نمايان می‌شود. کارنامه مدیریت شهری در کلان شهر تهران که نماد و پیشتاز این برنامه است، الزام ورود به عرصه رفع یا کاهش آسیب‌های اجتماعی زنان و برنامه‌ریزی در این زمینه با رویکرد توانمندسازی زنان در لایه‌های مختلف را نشان می‌دهد. این مهم با افزایش ظرفیت‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی زنان به جهت کاهش وابستگی‌های این قشر از یک سو و به‌کارگیری پتانسیل‌های بالای آنان در راستای ارتقای مدیریت شهری و ایجاد توسعه پایدار در شهر از سوی دیگر، به چشم می‌خورد. با این وصف هنوز بخش زیادی از زنان شهرنشین در حاشیه مفهوم شهروندی قرار دارند که وظایف مدیریت شهری را سنگین‌تر می‌سازد و ضرورت نگاه مسئولانه‌تر و هماهنگی هدفمند دست‌اندرکاران در بخش‌های مختلف مدیریت شهری را می‌طلبد.