By Anthony K. Tjan
نوشته: آنتونی تیان
ترجمه: مهندس حامد قدوسی
بسياري از شركت‌هايي كه از پتانسيل‌هاي موجود در اينترنت ذوق‌زده شده‌اند، اجازه داده‌اند تا تعداد زيادي پروژه اينترنتي در داخل سازمانشان رشد نمايد. نتيجه؟ضرر و زيان اين كار بيش از منافع آن بوده است. شركت‌ها دريافته اند كه با اين كار مشتريان خود را سردرگم، كاركنان را ناراضي و پول خود را هدر داده‌اند.
در اين مقاله، آنتوني تيان بيان مي‌كند كه شركت‌ها چگونه مي‌توانند بهتر عمل نمايند. با انطباق مفاهيم سنتي استراتژي پورت‌فوليو با شرايط عصر ديجيتال، مديران مي‌توانند فعاليت‌هاي اينترنتي را بهتر هماهنگ نموده و از دردسر‌ها و مخارج اضافي بعدي جلوگيري نمايند.
بسياري از داده‌هاي بازار و صنعت كه شالوده تحليلهاي سنتي را تشكيل مي‌دهد، در فضاي اينترنتي قابل دسترس نيست، لذا، تيان دو معياري را كه در رويكردهاي سنتي تحليل پورت‌فوليو به كار مي‌رود (موقعيت بازار و جذابيت صنعت) با دو مفهوم پايايي كسب‌وكار و تناسب سازماني جايگزين مي‌كند. پايايي، بيانگر اطلاعات كمي موجود در زمينه ثمرات محتمل يك سرمايه‌گذاري است. تناسب سازماني يك معيار كيفي است كه درجه تناسب يك سرمايه‌گذاري را با فرهنگ، توانايي‌ها و فرايند‌هاي موجود شركت مي‌سنجد.
با استفاده از معيارهاي پايايي و تناسب براي ارزيابي فعاليت‌هاي اينترنتي، شركت‌ها مي‌توانند نتايج تحليل‌ها را در يك ماتريس ساده كه «نقشه پورت‌فوليو اينترنت» ناميده مي‌شود، ترسيم نمايند. موقعيت شركت‌ها در ماتريس، مشخص‌كننده ابتكاري است كه بايد در آن سرمايه‌گذاري، طراحي مجدد، فروش، واگذاري و انحلال كرد.
همان‌گونه كه تيان خاطر نشان مي‌كند، فرايند سازماندهي و ارزيابي گزينه‌هاي سرمايه‌گذاري جديد بر اساس معيارهاي مرتبط با هم و معني‌دار كار تازه‌اي نيست. چيزي كه جديد است ابزاري است كه به كار مي‌رود. برنامه‌ريزي پورت‌فوليو اينترنتي، از زمره چنين ابزارهايي است.