گروه محصولات

عنوان مقاله: رهبر پذیرای شکست

گزيده مديريت 22

By Richard Farson / Ralph Keyes

نوشته: ریچارد فارسون و رالف کیز

ترجمه: دکتر مریم شریفیان ثانی

توماس واتسن از آی‌بی‌ام، زمانی گفت كه سریع‌ترین راه برای موفقیت، دوبرابر كردن اشتباهات خود است. در سال‌های اخیر، تعداد بیشتر و بیشتری از مدیران ‌نظر واتسن را پذیرفته‌اند و متوجه مطلبی شده‌اند كه نوآوران همیشه از آن آگاه بوده‌اند. اشتباه و شكست، پیش نیازی برای ابداع است. اما در حالی كه شركت‌ها ممكن است پذیرای اشتباه كردن در سطح اقدامات موسسه خود شوند، اما در سطح شخصی، افراد این ایده را با دشواری بیشتری می‌پذیرند. افراد معمولاً از اینكه مرتكب اشتباهی شوند، واهمه دارند و فرهنگ سازمانی این ترس را تقویت می‌كند.

در این مقاله، ریچارد فارسون، روانشناس و استاد سابق مدرسه بازرگانی هاروارد و همكار او رالف كیز، در این مورد بحث می‌كنند كه چگونه شركت‌ها می‌توانند ترس از ارتكاب اشتباه را كاهش دهند. آنچه كه بسیار اساسی است، وجود رهبرانی پذیرای شكست است، مدیرانی كه از طریق حرف و عمل خود به كاركنان كمك می‌كنند تا بر نگرانی‌های خود در زمینه ارتكاب اشتباه فایق آیند. در این فرایند، یك فرهنگ خطر‌پذیری هوشمندانه به‌وجود می‌آید كه به نوآوری مستمر منتهی می‌شود. چنین رهبرانی نه تنها اشتباه‌ها و شكست‌های سازنده‌ را می‌پذیرند، بلكه آن را ارتقا می‌دهند.

 نویسندگان مقاله بر مبنای تحقیق خود در زمینه‌های كسب‌وكار، سیاست، ورزش و علوم، مشتركات رهبران پذیرای شكست را شناسایی می‌كنند. این رهبران، موانع اداری و اجتماعی را از سر راه بر می‌دارند كه آنها را از پیروانشان جدا می‌سازد. آنها با افراد سرپرستی خود در سطح شخصی وارد ارتباط و همكاری می‌شوند. این رهبران از تشویق یا انتقاد امتناع می‌ورزند و در ارتباط متقابل خود با كاركنان ترجیح می‌دهند با حفظ موضعی به‌دور از داوری به تحلیل بپردازند و شجاعانه اشتباهات خود را می‌پذیرند تا اینكه بخواهند در پرده‌پوشی آنها بكوشند و یا اینكه تقصیر را متوجه افراد دیگری كنند. آنها تلاش می‌كنند تا ریشه رقابت‌های ویرانگر را كه در بیشتر سازمان‌ها وجود دارد، از بین برند.                 
علاوه بر همه اینها، رهبران پذیرای شكست، افراد را تشویق می‌كنند تا به فراسوی تعاریف سنتی موفقیت و شكست بنگرند. آنها می‌دانند تا زمانی كه فردی شكست را در نقطه مقابل موفقیت می‌بیند (و نه مكملی برای آن) هرگز قادر به پذیرفتن خطرهایی كه لازمه نوآوری است، نخواهد بود.
انصراف از نظر