By Deborah Ancona/ Elaine Backman/ Kate Isaacs
نوشته: دبورا آنکونا، الاین بکمن و کیت آیزاکس
ترجمه: حسن خزائی‌ پول و دکتر زهرا صحرایی

به‌واقع دیگر هیچ‌کس رهبری به شیوه کنترل و فرمان را توصیه نمی‌کند. اما هیچ جایگزین جاافتاده‌ای نیز پدیدار نشده است. بنابراین شرکت‌های بالغ اغلب برای متوازن‌سازی نیاز به نوآوری و نیاز به انضباط در زحمت هستند.
نویسندگان مقاله دو استثنا را مطالعه کرده‌اند: ستاره‌های توسعه محصول جدید در شرکت‌های پارک و دبلیو.ال گُر. آن‌ها دریافتند در این دو شرکت سه نوع مشخص رهبری وجود دارد: رهبران کارآفرین که در سطوح پایین‌تر دیده می‌شوند، محصولات و خدمات جدید را خلق می‌کنند و شرکت را به سمت قلمرو ناشناخته پیش می‌برند. رهبران تسهیلگر، در میانه سازمان اطمینان حاصل می‌کنند که کارآفرینان منابع لازم را دارند. رهبران معمار هم در قله سازمان، فرهنگ، استراتژی عالی و ساختار را پایش می‌کنند.
این سیستم به هر دو شرکت امکان می‌دهد تا حد تعجب‌برانگیزی خودگردان باشند. کارکنان خود تکالیف کاری را انتخاب و پروژه‌های جدیدی را خلق می‌کنند که موفقیت آن‌ها بستگی به داوطلب‌شدن همکاران برای پیوستن بدان‌ها دارد (و این گُر و پارک را تبدیل به بازارهای جمعی تبادل ایده‌ها می‌کند). سازوکارهای تسهیلگر خودمدیریتی همچنین میان آزادی و کنترل توازن برقرار می‌سازند: این شرکت‌ها به‌صورتی کارامد عمل می‌کنند و با وجود کمینه‌سازی قواعد از فرصت‌های جدید هم بهره می‌گیرند.