By Nick Lovegrove/ Matthew Thomas

نوشته: نیک لاوگرو و متیو توماس

 مدیریت محدودیت منابع، کنترل هزینه‌های مراقبت سلامت، آموزش نیروی کار قرن بیست‌ویکم، پیاده‌سازی فناوری‌های شبکه‌های هوشمند، چالش‌هایی این دست قابل حل نیستند، مگر این‌که سازمان‌های دولتی، کسب‌و‌کارها و غیرانتفاعی‌ها با یک‌دیگر همکاری کنند. اما چگونه؟ این مسائل به راه‌حل‌هایی نیاز دارند که توسط کسانی که جوزف نای استاد دانشکده کندی ‌آن‌ها را ورزشکاران سه‌گانه می‌نامد، طراحی و پیاده‌سازی شوند: افرادی که می‌توانند فرهنگ‌های متفاوت این سه بخش را به‌هم پیوند بزنند. بیل گیتس، شریل سندبرگ، باب هورمتس و هنک پاولسون از این نوع افراد هستند. اما این رهبران گونه‌های کمیابی هستند. نویسندگان دریافته‌اند ‌آن‌ها هم ایده‌آل‌گرا و هم عملگرا هستند. با حس قوی از ماموریت برانگیخته می‌شوند، با به‌کارگیری مهارت‌های بین‌بخشی، حساسیت به محیط، داشتن ذهنی باز و دارا بودن شبکه‌های قوی برای مسائل دشوار جهانی، مسیر حرفه‌ای اثربخشی را بنا می‌نهند.

برای ترغیب افراد بیش‌تری برای پا نهادن در مسیرشان، نویسندگان مقاله بیان می‌کنند چگونه دانشگاه‌ها، موسسات دولتی و نهادهای خصوصی می‌توانند بر این موانع نظام‌مند غلبه کنند که در بخش خصوصی فرایندهای دشوار و دمدمی‌مزاج کسب تاییدیه از نهادهای دولتی؛ سطح شفافیت و دقت عمومی ‌موجود در خدمات دولتی؛ اختلاف شدید و فزاینده پرداخت بین بخش خصوصی با بخش دولتی و اجتماعی؛ دشواری شنیدن درباره فرصت‌های شغلی میان‌بخشی را شامل می‌شود. رهبران الهام‌بخش به مبانی فکری و مسیرهای عملی نیاز دارند که به ‌آن‌ها تجربه سه‌وجهی در تمام مسیر حرفه‌ایشان بدون کندکردن حرکت رو به جلو می‌