By Herminia lbarra and Otilia Obodaru
نوشته: هرمینا آیبارا و اوتیلیا اوبادارو
ترجمه: دکتر مریم شریفیان ثانی
آیا علت رتبه پایین‌تر زنان نسبت به مردان در ارزیابی قابلیت‌های رهبری، تبعیض جنسی تاریخی است؟ بر اساس تحلیل نتیجه هزاران ارزیابی 360درجه‌ای که توسط «برنامه آموزش مدیران» موسسه آنسید جمع‌آوری شده، پاسخ این پرسش منفی است. این تحلیل‌ها نشان دادند زنان معمولاً در همه زمینه‌ها، غیر از یک مورد (چشم‌انداز) درخشش بیش‌تری از مدیران مرد داشته‌اند.
متاسفانه، این استثنا بسیار حایز اهمیت است. در رده‌های بالای مدیریت، داشتن توانایی تشخیص فرصت‌ها، تنظیم ماهرانه راهبرد بر پایه دیدگاهی كلان از کسب‌وکار و الهام‌بخشیدن به دیگران، یک ضرورت است.
برای پی‌بردن به ماهیت این نقیصه و میزان واقعی‌بودن آن، آیبارا، استاد دانشگاه آنسید و اوبادارو دانشجوی دکترا، با مدیران زن مصاحبه و ارزیابی‌ها را بررسی کردند. آن‌ها ارائه سه توضیح را برای نتایج حاصله امکان‌پذیر دانستند. اول، ممکن است زنان درست به همان اندازه مردان برای شکل‌دادن به آینده تلاش کنند، اما راه متفاوتی را در پیش می‌گیرند؛ رهبری که رفتارش کم‌تر آمرانه است، افراد بیش‌تری را به مشارکت می‌طلبد و اعتباری را تسهیم می‌کند که ممکن است با مدل ذهنی یک رهبر آینده‌ساز تناسب نداشته باشد. دوم، زنان ممکن است فکر کنند اجازه کم‌تری برای تصمیم‌گیری بدون پشتوانه داده‌ها و اطلاعات معتبر و تاییدشده دارند. آن‌هایی که پیشرفت شغلی خود را بر پایه تمرکز بر جزئیات بنا نهاده‌اند و تمام تلاش خود را معطوف به اجرا می‌کنند، ممکن است حاضر نباشند آمار و ارقام را کنار بگذارند و به ادعاهای غیرقابل‌اثبات در مورد آینده بسنده كنند. سوم، ممکن است این انتخاب خود زنان باشد که به‌عنوان آینده‌سازان بزرگ شهرت نیابند. با دیدن لاف‌زنی‌هایی که به‌عنوان داشتن آینده‌بینی و چشم‌انداز جلوه داده می‌شود، ممکن است اهمیتی برای عرضه چشم‌انداز قایل نباشند...