By Robert Pozen/ S.P. Kothari
نوشته: رابرت پوزن و اس.پی کوتاری
ترجمه: لیلا بندری
حقیقت در یادداشت‌ها مدفون است و اصل مسئله هم همین است.
هر سال، بیش‌تر شرکت‌های سها‌می‌عام در گزارش‌های خود بسته‌های پرداختی به مدیرعامل را توضیح می‌دهند. در این گزارش‌ها، کمیته جبران‌خدمت می‌کوشد منطق پشت ارقام پرداختی را برای سهام‌دارانی توضیح دهد که اغلب این سهام‌داران باید برای تصویب این ارقام رای دهند. مسئله این است که بسیاری از کمیته‌های جبران‌خدمت در گزارش‌هایشان اعداد عملکردی را به‌گونه‌ای مبهم و نادرست تعدیل می‌کنند که منجر به پرداخت خارج از اندازه و سخاوتمندانه به مدیرعامل می‌شود. آن‌ها این عمل را با استفاده از معیارهای غیراستانداردی انجام می‌دهند که رمزگشایی از آن‌ها حتا برای سرمایه‌گذاران نهادی کاربلد هم دشوار است.
در این مقاله، رییس اجرایی پیشین مدیریت سرمایه‌گذاری ام.اف.اس و یکی از اساتید حسابداری و مالیه دانشگاه ام.آی.تی یادداشت‌های گزارش‌ها را مورد بازبینی قرار دادند و رویه‌هایی را آشکار ساختند که ترازو را به‌نفع مدیرعامل می‌چرخانند: تعدیل سودها به‌گونه‌ای که صد درصد بیش از سود مبتنی بر اصول پذیرفته‌شده حسابداری باشد. پرداخت هشتاد درصد پاداش انگیزشی در قبال سود خالص. انتخاب شرکت‌های همتا که نه از نظر اندازه و نه از نظر صنعت، قابل‌مقایسه نیستند و نظایر آن.
نویسندگان می‌گویند سهام‌داران باید شکاک‌تر باشند و گزارش‌های جبران‌خدمت باید شروع به ارائه توضیحات روشن‌تر کنند. اما آن‌چه بیش از همه ضرورت دارد، همانا استانداردهای جدید برای طراحی و گزارش‌دهی جبران‌خدمت است.