By William Kerr
نوشته: ویلیام کِر
ترجمه: دکتر علیرضا زارعی سودانی
خوشه های نوآوری مانند سانفرانسیسکو و بوستون مدت‌های مدیدی است اثر بزرگی بر اقتصاد جهانی داشته و آثار آن‌ها دائم افزایش مییابد. برای مثال، در سال 2017، ده قطب بزرگ فناوری آمریکا 58 درصد ثبت اختراعهای ایالات متحده را بهخود اختصاص دادند. در عرصه جهانی، شهرهایی مانند توکیو، پاریس، پکن، شنژن و سئول سهم مشابهی داشتهاند. تمرکز جغرافیایی افزایشیافته فعالیت نوآوری، چالشی را در برابر شرکتهایی که در پارکهای فناوری حومهای هستند قرار داده است. برای آگاه ماندن، آن‌ها باید از سرچشمههای شهری بهرهمند شوند، اما راهاندازی عملیات در این مکانها میتواند بسیار گران باشد.
در این مقاله مرتبط با جریان استعداد جهانی، کِر از مدرسه کسب‌وکار هاروارد سه راه‌حل طرح میکند: در یک سوی طیف، شرکتها میتوانند، همانند آن‌چه جنرال‌الکتریک بهتازگی انجام داده، ستادشان را به یک قطب استعداد منتقل کنند (اما خودشان را کوچک‌تر سازند). یک راهبرد ارزانتر، ایجاد یک آزمایشگاه یا پایگاه دور از شرکت در یک خوشه استعداد است، همانند آن‌چه والمارت با آزمایشگاههایش کرد. محافظهکارانهترین راهبرد ترتیب‌دادن مراجعههای مدیران و بازدیدها در خوشههای استعداد است، تاکتیکی که وودافون بهطور اثربخش بهکار میگیرد.
این سه گزینه غیر‌قابل‌جمع نیستند. شرکتها، با فرض نیاز به ارتباط با چند خوشه، ممکن است بخواهند همه آن‌ها را بیازمایند. هر گزینه ریسکهایی اساسی دربر دارد که مدیران باید آن‌ها را اداره کنند. اما این گزینهها روی‌هم‌رفته مجموعه راهکارهای خوبی را به شرکتهایی ارائه میدهند که خودشان را بهدلیل رشد نفوذ شهرهایی معدود، بیرون از معرکه مییابند.