نوشته: کِوین اوِرز

ترجمه: محمدصادق شریفی راد

ذهن من درگیر کرایتریون‌کالکشن، برچسب یک بوتیک ویدیوی خانگی، است که در فیلم‌های کلاسیک خارجی و آمریکایی تخصص دارد. این بوتیک در حال تبدیل‌شدن به یک شناسه برای مشتاقان فیلم از جمله خود من است زیرا لوح‌های بلورِی و مجموعه‌های آن حاوی مصاحبه‌ها، مستند‌ها و پشت صحنه‌هاست و تمام آن‌ها دارای تصاویر‌ پشت بسیار زیبا هستند که توسط طراحان و هنرمندان طراحی شده‌اند. کرایتریون یک شگفتی است که باید به آن نگریست و من با افتخار چهل یا ‌بیش‌تر از چهل تا از آن‌ها را دارم و روی قفسه‌های کتاب خود در اتاق نشیمن به نمایش گذاشته‌ام. به زبان ساده، آن‌ها باعث می‌شوند ذهنم آرام شود.

من افرادی را می‌شناسم که حالت مشابهی دارند و از مالکیت آخرین آیفون، پوشاک سبز براق نایکی، چکمه‌های با چرم کهنه یا نقاشی‌های قاب‌دار چاک‌کلوز احساس هیجان می‌کنند. ولی چرا؟ کارشناسان مخالف مصرف‌گرایی از دیرباز به ما گفته‌اند که «جذابیت[3]» یک اعتقاد دستکاری شده است که شرکت‌ها استفاده می‌کنند تا انسان‌ها را از پول نقد درون جیبشان جدا کنند. بازاریابان تصویری را خلق می‌کنند که ما خریدار آن هستیم. اما نویسندگان در کتاب اخیر خود پیشنهاد داده‌اند که مسئله‌ای ماورای اسیر تبلیغات‌شدن، زیاده‌روی یا چشم‌وهم‌چشمی ‌وجود دارد و ما به دنبال جذابیت به دلیل اعتمادبه‌نفس و ارتباطات اجتماعی هستیم.