ترجمه: دكتر علي سينا قدس
پیش‌تر این‌گونه بود که زمان فراغت نشان موقعیت اجتماعی محسوب می‌شد. اما این در فرهنگ همیشه‌برخط حاضر ما تغییر کرده است: امروزه وقت نداشتن برای استراحت، بیش‌تر موجب می‌شود یک نفر بسیار مورد توجه قرار گیرد. در آزمون‌های متعدد، محققان نشان دادند افرادی که از شلوغ بودن سرسام‌آور سرشان شکایت می‌کنند، در واقع این علامت را می‌دهند که استعدادشان هم‌چون کالایی کمیاب با تقاضای بسیار است و این منجر می‌شود دیگران آن‌ها را به‌عنوان فردی با موقعیت اجتماعی بالا ببینند. در آزمونی از افراد درباره ادراکشان از دو دوست فرضی پرسیده شد: یکی فردی که پست‌های فیس‌بوکش ساعت‌های کاری زیادی را نشان می‌داد، و دیگری فردی که زمان‌های ناهار طولانی و روزهای کاری کم‌تری داشت. دوست پرمشغله‌تر کسی بود که به‌عنوان فردی با جایگاه بالاتر به وی نگاه می‌شد. آزمون دیگری نشان داد باور به حضور در شبکه‌های اجتماعی این دیدگاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. محققان می‌نویسند: «بس محتمل‌تر است آمریکایی‌هایی که جامعه خود را به‌طور ویژه در حال حرکت می‌بینند و معتقدند ممکن است کار منجر به تایید اجتماعی شود، شلوغ بودن را به‌عنوان یک علامت مثبت از وضعیت اجتماعی تفسیر کنند.» یک نکته: این نگرش در اروپا متفاوت است، جایی که داشتن زمان فراغت کافی هنوز هم نشانگر موقعیت اجتماعی بالاتری نسبت به تا دیروقت در دفترکار ماندن است.