ترجمه: دکتر حمیدرضا فرتوک زاده و جواد وزیری
بعضی تیم‌ها به‌علت طبیعت فعالیت‌هایشان باید در بالاترین سطح عملكرد كار كنند. شما به‌عنوان یك رهبر تیم، یك سرپرست، یك آموزش‌دهنده یا یك مربی بیرونی چگونه مطمئن می‌شوید این نتیجه حاصل شده است؟
برای پاسخ به این سوال، هاروارد بیزنس ریویو از شش نفر كه با تیم‌های با عملكرد برتر كار كرده‌اند درخواست كرد نظرات خود را در مورد توسعه و مدیریت این تیم‌ها بگویند. این افراد عبارتند از مایكل هیلمن، جانشین فرمانده پلیس لس‌آنجلس و فرمانده تیم سلاح‌ها و تدابیر ویژه؛ فیلیپ رانگیز رییس تیم مشترك سازمان ملل، بانك جهانی و بانك توسعه آسیا در بازسازی افغانستان بعد از طالبان؛ روبرت مورگالین از آكادمی ملی آتش‌نشانی و معلم تیم‌های آتش‌نشانی؛ مری خوش، مشاور سابق تیم كِلیولند براونز؛ الیزابت آلن، یك طراح و مجری مناسبت‌های اجتماعی مثل جشن‌های ازدواج، جشن‌های نیكوكاری و برنامه‌های سازمان‌ها و ری اوِرنهام، رییس یك تیم پشتیبانی مسابقات اتومبیل‌رانی و همكار رانندگانی مثل جف گوردون كه سه بار قهرمانی مسابقات اتحادیه اتومبیل‌رانی را كسب كرده است.
تیم‌های معرفی‌شده در این جستارها بسیار متنوع هستند. بعضی موقت بوده و برای وظیفه‌ای خاص شكل گرفته‌اند. برخی دیگر دائمی بوده و نوعاً عملكرد خود را با وظایفی كه به‌عهده می‌گیرند بهبود می‌بخشند. برای همه آن‌ها سطح مخاطرات بسیار بالاست.
با وجود تفاوت‌ها، برخی شباهت‌ها هم در شیوه رسیدن به عملكرد عالی در میان آن‌ها وجود دارد. برای مثال، انتخاب اعضای تیم و نیز خلاصی از دست اعضای ضعیف تیم بسیار حیاتی است. رهبری كه پشتیبان بوده و در بین اعضا اعتمادآفرین باشد نیز بسیار اهمیت دارد. در صورت نبود یك رهبر رسمی با این ویژگی، تیم‌های موفق به‌صورت غیررسمی چنین رهبری را برای خود پیدا می‌كنند. در نهایت، استرسی كه تعریف‌كننده كار این تیم‌هاست، به اوج‌گرفتن كوتاه‌مدت عملكرد آن‌ها كمك می‌كند و در كنار آن، شمشیر خستگی و یاس اعضای تیم را به‌طور مستمر بر بالای سر آن نگه می‌دارد.