By Nicholas G. Carr
نوشته: نيكلاس كار
ترجمه: دكتر محسن جهانگيريان
هم‌زمان با رشد قابلیت‌ها و بی‌مكانی فن‌آوری اطلاعات، شركت‌ها به این تصور رسیده‌اند كه این فن‌آوری در موفقیت آنها نقش حساس‌تری ایفا می‌كند. صرف هزینه‌های هنگفت روی سخت‌افزار و نرم‌افزار به‌خوبی نشانگر این باور است. مدیران عامل همواره از ارزش راهبردی فن‌آوری اطلاعات و نقش آن در كسب مزیت رقابتی صحبت به میان می‌آورند، اما آن‌چه عملاً به منابع شركت‌ها جنبه راهبردی و مولد مزیت رقابتی پایداری می‌بخشد، بی‌مكانی آن نیست، بلكه كمیابی آن است. در واقع، شركت‌ها، تنها با انجام دادن كاری كه از عهده دیگر رقبا برنمی‌آید، می‌توانند از آنها سبقت گیرند.
فن‌آوری اطلاعات، آخرین نوع از سلسله فن‌آوری‌های به‌شدت مقبول (مثل راه‌آهن یا ژنراتور برق) است كه در طول دو سده گذشته ساختار صنعت را دگرگون كرده‌اند. این فن‌آوری‌ها در زمانی كوتاه و در حین تبدیل به جزئی از زیرساخت تجارت، فرصت‌های قابل‌توجهی را برای شركت‌های آینده‌نگر خلق كردند. اما هم‌زمان با افزایش دسترسی بدان‌ها و ارزان‌شدن، مرتبه آنها به حد مواداولیه سهل‌الوصول تنزل یافتند تا جایی كه از دیدگاه راهبردی، از انظار محو شده و اهمیت خود را از دست دادند. سرنوشت فن‌آوری اطلاعات نیز دقیقاً مشابه با فن‌آوری‌های ذكرشده در حال رقم‌خوردن است و این واقعه، تاثیرات عمیقی را برجا خواهد گذاشت.
در این مقاله، نیكلاس كار، دبیر بخش دیدگاه كلان هاروارد بیزنس ریویو، بی‌پرده ادعا می‌كند كه مدیریت فن‌آوری اطلاعات به یك موضوع غیرجذاب تبدیل خواهد شد. وی پیشنهاد می‌كند تمركز مدیریت فن‌آوری اطلاعات از ایجاد فرصت‌های جدید به سمت كاهش ریسك تغییر یابد. به‌عنوان مثال، شركت‌ها باید توجه بیشتری نسبت به امنیت داده‌ها و شبكه معطوف كنند و مهم‌تر از آن، باید كنترل بیشتری روی هزینه‌های فن‌آوری اطلاعات اعمال شود. در شرایط نوین، فن‌آوری اطلاعات به جای كمك به كسب مزیت رقابتی، شركت را در یك وضعیت نامساعد هزینه‌ای قرار خواهد داد. اگر شما نیز مانند بسیاری از مدیران عالی حالتی تدافعی نسبت به استفاده از فن‌آوری اطلاعات گرفته‌اید، خردمندانه‌تر خرج می‌كنید و به جوانب كاربردی این امر می‌اندیشید، مطمئناً در مسیر درست گام برداشته‌اید. چالش بعدی، حفظ این روند در شرایط رونق كسب‌وكار خواهد بود.