ترجمه: مهندس فضل اله اميني
به‌سختی می‌توان برای رقابت مصداقی بهتر از شطرنج پیدا كرد. تصویر دو ذهن درخشان كه در نبرد مهارت و اراده باهم درگیر می‌شوند، گیرا و جالب است (نبردی كه بخت در آن راه ندارد یا اثر آن ناچیز است). حتی كسانی كه آشنایی اندكی با شطرنج دارند به‌طور غریزی می‌دانند كه بازی شطرنج از حیث پیچیدگی فكری و نیازهای راهبردی حاكم بر بازیگران غیرعادی است.
آیا راهبردنویسان می‌توانند از بازیگران شطرنج رازورمز بردن را یاد بگیرند؟ برای یافتن پاسخ این پرسش، دایان كوتو، ویراستار ارشد هاروارد بیزنس ریویو، با قهرمان نامدار عرصه شطرنج جهان، گری كاسپاروف كه از سال 1984 تاكنون در این عرصه پیشتاز بوده به گفت‌وگو پرداخته است. كاسپاروف معتقد است موفقیت در عرصه شطرنج یا كسب‌وكار تابعی از مزیت روانشناختی است. پیچیدگی شطرنج ایجاب می‌كند بازیگران به‌شدت بر غریزه و مهارت خود در بازی تكیه كنند.
در این گفت‌وگوی گسترده، كاسپاروف چندین نكته را مطرح می‌كند. او از قدرت شطرنج به مثابه مدلی برای رقابت در كسب‌وكار سخن به‌میان می‌آورد. از موازنه‌ای كه بازیگران بین فراست و تحلیل ایجاد می‌كنند، از اهمیت باخت خود در برابر دیپ‌بلو (رایانه شطرنج‌باز ساخت آی.بی.ام) و از اثر رقیب نامدارش، آناتولی كارپوف، قهرمان پیشین شطرنج جهان بر پیروزی خود سخن می‌گوید.
او هم‌چنین پاسخ خود را به آن‌چه دوراهی قهرمانان می‌نامد با خوانندگان در میان می‌گذارد. دوراهی قهرمانان در برابر همه استادان جهان پیش می‌آید، خواه در كسب‌وكار، ورزش یا شطرنج: استادان پس از رسیدن به هر آن‌چه خواسته‌اند به كدام راه می‌روند؟ كاسپاروف می‌گوید، اگر بخت با آن‌ها یار باشد، دشمنان سبب می‌شوند استادان همواره مشتاق قله پیروزی بمانند.