By Charles Handy
نوشته: چارلز هندی
ترجمه: عزیز کیاوند(رخش خورشید)
چرا كسب‌وكار در امريكا مورد تحسين و در اروپا تحقير مي‌شود؟ چگونه امريكا در 20 سال گذشته 30 ميليون شغل آفريده و حال آنكه اتحاديه اروپا با جمعيتي بيشتر، فقط 5 ميليون شغل ايجاد كرده است؟ چه چيزي اشتهاي سيري‌ناپذير امريكا را براي رشد و افزايش خيره‌كننده بهره‌وري در سالهاي اخير تحريك مي‌كند؟
در 1831، الكسيس دوتوكويل فيلسوف فرانسوي به امريكا آمد تا زندانهاي اين كشور را مطالعه كند. او با چنان تصوير و برداشتي عميق از دموكراسي بازگشت كه برداشت او بخشي از ميراث فرهنگي اروپا را تشكيل داده است. بيش از 160 سال بعد، فيلسوف شهير انگليسي، چارلز هُندي سيروسفر انديشمندانه توكويل را دنبال مي‌كند و اين بار به جاي دموكراسي، سرمايه‌داري را در كانون توجه خويش قرار مي‌دهد. نتيجه كار، نگاهي روشنفكرانه و تكان‌دهنده به برخي از فرصتهاي بنيادي در شالوده كسب‌وكار امريكاي امروز است.
آنچه بيش از همه توجه هُندي را جلب مي‌كند، خوش‌بيني مردم امريكاست. اعتقاد استوار و بي‌چون‌وچراي آنان به اين كه فردا مي‌تواند و بايد بهتر از امروز باشد. به نظر هُندي، نيروي برآمده از خوش‌بيني توام با اعتقاد پاكدينان در قداست كار و حرمت ثروت ناشي از كديمين و عرق جبين، راز توفيق و كاميابي مردم امريكاست.
آيا سرمايه‌داري امريكايي كه از بستر دموكراسي متكي به مالكيت مال منال و املاك و مستغلات برخاسته است، اكنون مي‌تواند خود را با دنيايي كه سازگار سازد كه دارايي‌هاي آن بيشتر فكري است تا فيزيكي. هُندي چالشهايي را در برابر مي‌گذارد كه بايد بر آنها چيره شد تا فرداي امريكا، كه هنوز دوران جواني را مي‌گذارند. بهتر از امروز باشد.