اندك افرادی مانند ارول موریس، مستندساز، می‌دانند چه‌طور درك دقیقی از یك موقعیت داشته باشند. او برنده جوایزی برای فیلم‌هایی مانند «خط باریك آبی» و فیلم امسال با عنوان «رویه عملیاتی استاندارد» است كه در جست‌وجوی حقیقت پنهان‌شده در پس عكس‌های مشهور زندان ابوغریب است. گاردین با تشبیه «اعتبار چشمان یك نقاش و ذهنی جست‌وجوگر» او را در زمره ده كارگردان برتر جهان قرار داده است.

 در این مقاله، موریس با لیزا بورل از‌ هارواردبیزنس‌ریویو درباره این‌كه چگونه از شواهد مبهم و نظرات ضدونقیض به داستان واقعی می‌رسد، صحبت كرده است. او می‌گوید، من به مفهوم پسانوین قایل به وجود انواع متفاوتی از حقیقت اعتقادی ندارم. تنها یك حقیقت محض وجود دارد. رسیدن به آن نیازمند این است كه ذهن خود را بر همه شواهد باز بگذارید، نه‌ این‌كه فقط قسمت‌هایی را بپذیرید كه با اولین برداشت با ایده‌های در حال شكل‌گیری شما هماهنگی دارند. اغلب هم این‌كار مستلزم تفحصی بیش از آن‌چه فكر می‌كنید است.

 اگر حقیقت را یافتید، قانع‌كردن مردم نسبت به آن یك هنر است. هنری كه موریس تجربه زیادی درباره آن دارد. این تجربه نه‌تنها به‌عنوان یك مستندساز، بلكه به‌عنوان كارگردان تبلیغات تلویزیونی شركت‌های اپل، سیتی‌بانك، آدیداس و تویوتا حاصل آمده است. او تلاش كری برای كسب ریاست‌جمهوری آمریكا در سال 2004 را به‌عنوان یك داستان عبرت‌آموز نقل می‌كند: كری هنگامی ‌كه بر خدمت سربازیش تاكید كرد، اما توضیحی برای اعتراض خود به جنگ در مرحله بعد نداشت، در نظر رای‌دهندگان غیرمعتبر جلوه كرد. موریس دوست داشت با او مصاحبه كند تا با جملات خودش صحبت كند، طبیعی و بدون متن تا انسانیتش كه به‌نظر در مبارزه انتخاباتی گم شده بود دوباره آشكار شود.