نوشته: حسین حسینیان
برای پیشبرد اهداف سازمان، مدیران ناگزیر از همراه‌ساختن كاركنان هستند و «سخنرانی» و گفتمان یكی از ابزارهای رایج برای این كار و هدایت كاركنان برای كسب ویژگی‌های اخلاقی و كاری مناسب است. اما این گفتار وقتی موثر واقع می‌شود كه همراه با كردار باشد.
مدیران و رهبران بیش از آن زیر ذره‌بین كندوكاو و كنجكاوی كاركنان هستند كه خود تصور می‌كنند. كاركنان باریك‌بینانه و گاه با حافظه‌ای عجیب به سنجش و مقایسه رفتار مدیران با گفتارشان می‌پردازند و هرگونه تضاد و ناهم‌سویی را با تاثیری مضاعف به‌خاطر می‌سپارند و ملاك قضاوت خود درباره صداقت و اعتمادپذیری مدیر قرار می‌دهند.