نوشته: امی برنستاین
ترجمه: رضا عظیمی مروی
منش خوب می‌تواند شما را در برابر آزارهای جزئی محیط کار مدرن حفاظت کند.
بیایید بپذیریم. همه ما گاهی اوقات لغزش می‌کنیم. شاید به همه ایمیل‌ها به‌سرعت پاسخ ندهیم یا گاه زیر لب ناسزا بگوییم. اما حق با ماست، مگر نه؟ آیا به‌راستی لازم است در مورد این نکات ظریف در مورد رفتار درست نگران باشیم؟
اجازه دهید من به این پرسش مودبانه پاسخ دهم: «بله». در دورانی که دفاتر کاری به یک‌دیگر راه دارند و هنگامی که دستگاه‌های الکترونیک ما را در ارتباط مداوم قرار داده و هنگامی که مرزهای بین زندگی حرفه‌ای و شخصی ما در حال ناپدید شدن هستند، لازم است بیش از همیشه مبادی آداب باشیم. گذشته از آن، آداب معاشرت، تنها شیوه رفتاری است که به ما اجازه زندگی و کار همزمان، با سهولت نسبی و همراه با روابط حسنه را می‌دهد و موجب کاهش اصطلاک اجتماعی می‌شود که مانعی در راه خوشبختی و حتا موفقیت‌های حرفه‌ای ما هستند. همان‌طور که پگی و پیتر پُست درباره کتاب «مزیت آداب اجتماعی در کسب‌وکار» امیلی پُست استدلال می‌کنند، «آگاهی از چگونگی رفتار در طیف وسیعی از محیط‌های حرفه‌ای، نه‌تنها شما را خوشایندتر، بااعتمادبه‌نفس‌تر و برای کار با دیگران مطبوع‌تر می‌سازد، بلکه همه ابزارهای مهمی که برای به پیش راندن شما و شرکت شما به سمت اهداف سازمانی خود لازم است را فراهم می‌سازد.» یا چنان که جودیت مارتین آن را به‌تندی در کتاب اخیر خود «ادب را فراموش کنید، به فکر کسب‌وکار خود باشید» (به همراه پسرش نیکلاس مارتین)، همه ما گریبانگیر «سردرگمی فرهنگی گسترده‌تری هستیم که محیط کاری را بدون آداب معاشرت رها می‌سازد. چه شما این سنت رفتاری قدیمی را سرزنش کنید و چه به جهالت رفتار سنتی حواله دهید، همگان بر این باورند که این... گام برداشتن روی اعصاب دیگران است.»