By Ethan Bernstein

نوشته: ایتان برنستاین

ترجمه: دکتر سیدحسین کاظمی

بسیاری از سازمان‌ها به منظور ارتقای مسئولیت‌پذیری، بهره‌وری و یادگیری مشترک، به ایجاد محیط‌های کاری باز پرداخته و به گردآوری داده‌ها در باب نحوه صرف زمان توسط افراد می‌پردازند. چند سال پیش، ایتان برنستاین، استاد دانشکده کسب‌وکار هاروارد، مترصد یافتن شواهد تجربی درباره اثر چنین رویکردهایی بر بهبود عملکرد سازمانی شد. اما آن‌چه یافت این بود که این نوع شفافیت اغلب پیامدی ناخواسته دارد: سبب می‌شود کارکنان حس در معرض مشاهده بودن و آسیب‌پذیری داشته باشند. وقتی چنین حسی پدید آید، آن‌ها هر گونه فعالیتی را که متفاوت از هنجار غالب باشد پنهان می‌کنند تا نیازی نباشد مجبور به توضیح دادن شوند. بدین روی بعضی اوقات رفتارهای لحظه‌ای و تجربی به‌کل ناپدید می‌شوند.

نتیجه‌گیری برنستاین چیست؟ سازمان‌ها از طریق متوازن ساختن شفافیت و حریم خصوصی، می‌توانند از هر دوی این‌ها منتفع شوند و تنها میزان مناسبی از «انحراف مثبت» را تشویق کنند که جهت افزایش خلاقیت و بهره‌وری مورد نیاز است