By Don Moyer
نوشته: دون مایر
ترجمه: میثاق سلطانی عرب
افکاری که در سر داريم محدوديت ندارند. اما چون عدم‌قطعيت ناخوشايند است، اغلب با تعجيل به دنبال تثبيت افکار تازه به شكل تصميم هستيم. راجر مارتين در «انديشيدن رهبران موفق» مي‌نويسد: «ما تشنه اطمينان حاصل از گزينش گزينه‌هاي مشخص و آرامش ناشي از گرفته‌شدن تصميم هستيم.»
متاسفانه اشتياق مابه نتيجه‌گيري سريع و راحت، رويكردهاي نوآورانه‌اي را از ميدان به‌در مي‌كند كه پديدار مي‌شدند اگر گزينه‌هاي خود را كمي بيش‌تر حفظ مي‌كرديم. مارتين مي‌گويد، ما خود را در موقعيت‌هايي گرفتار مي‌سازيم كه در آن‌ها «به بهترين انتخاب بد در دسترس بسنده مي‌كنيم».
برای مثال، گرايش زياد افراد به جايگزين‌هايي كه وضع موجود را استمرار مي‌بخشند به راه‌حل‌هاي پس‌نگرانه منجر مي‌شوند. اين يعني مقابله با چالش خودروها با درشكه‌هاي پيشرفته‌تر. جان هاموند، رالف كيني و هاوارد رافيا، در «دام‌هاي پنهان در تصميم‌گيري» مي‌نويسند: «جداشدن از وضع موجود به‌معناي اقدام است و وقتي هم كه اقدام كرديم مسئوليت را پذيرفته و به‌تبع آن، خود را مهياي انتقاد و پشيماني ساخته‌ايم.» امنيت مي‌خواهيد؟ پس از قفس خارج نشويد.