نوشته: چان کیم و رینِی مابورن

ترجمه: سعیده رجائی‌ هرندی

هنگامی که سودآوری بازارهای موجود کاهش می‌یابد، شرکت‌ها باید ‌به‌طور فزاینده‌ راه‌هایی را برای ایجاد و کسب بازارهای جدید بیابند. با وجود سرمایه‌گذاری و تعهد زیاد، بیش‌تر شرکت‌ها برای انجام چنین کاری در تکاپو هستند. دقیقا چه چیزی از روش آن‌ها به‌دست می‌آید؟

نویسندگان کتاب پرفروش استراتژی اقیانوس آبی، بیش از یک دهه به بررسی این سوال پرداختند. آن‌ها مشاهده کردند مشکل در مدل‌های ذهنی مدیران (مفروضات و نظریه‌های ریشه‌دار درباره شیوه گذران جهان) است. گرچه این مدل‌ها ممکن است در بازارهای بالغ به‌خوبی عمل کنند، اما تلاش‌های مجریان برای یافتن فضاهای جدید و بکر و با قابلیت زیاد (اقیانوس‌های آبی) را تضعیف می‌کنند و شرکت‌ها را در فضاهای موجود که رقابت شدید و خونین است (اقیانوس‌های قرمز) زمین‌گیر می‌سازند.

این مقاله چگونگی رهایی از دام‌‌های اقیانوس قرمز را شرح می‌دهد. مدیران باید:

·  بر جذب مشتریان جدید تمرکز کنند، نه خشنودکردن مشتریان موجود.

·  کم‌تر نگران بخش‌بندی باشند و بیش‌تر دغدغه مشترکات بخش‌های متفاوت را داشته باشند.

·  درک کنند بازارآفرینی با نوآوری فناورانه و تخریب خلاق مترادف نیست.

تمرکز بر استراتژی‌های «جنس فاخر» به جای استراتژی‌های کاهش هزینه را متوقف سازند.