چگونه یک ارائه‌دهنده خدمات پزشکی با ريسك‌هاي جهانی‌شدن مواجه مي‌شود.
این مشکلی است که مدیرعامل یک سازمان پزشکی كم‌تر انتظار مواجهه با آن را دارد. اما مشکلاتی از این دست، واقعیت بازار جهانی امروز هستند. هم‌چنان که اقتصادهای در حال توسعه از نردبان صنعتی‌شدن بالا مي‌روند، نیاز آن‌ها برای خدمات پیشرفته و باارزش نیز بیش‌تر مي‌شود. اما معمولا تعداد کمي از رهبران داخلی كسب‌وكار، تخصص لازم را برای تامین سرمایه، رسانه، فناوري اطلاعات و دیگر خدمات لازم دارند. به این دلیل دولت‌ها و بنگاه‌هاي این کشورها به‌طور فزاینده‌ای به دنبال مشارکت با شرکت‌های برتر آمریکایی و اروپایی هستند. جِی.پی مورگان و اتحادیه بانک هند، دریم‌ورکس و چاينامدياكپيتال یا گوگل و یو.او.ال‌باسکا در برزیل مثال‌هایی از این دست هستند. برای شريك خارجی هم، همکاری با نهاد‌های محلی، ورود به بازاری با فرصت‌‌های رشد قابل‌توجه را آسان مي‌کند.
اما این شراکت‌ها، مانند آن‌چه هاپکینز تجربه کرد، مي‌توانند به کابوس تبدیل شوند. هاپکینز پانزده سال در پروژه‌های مختلفی کار کرده بود: از درمانگاه‌‌ها تا بیمارستان‌ها و موسسات آموزشی‌پزشکی بزرگ و مراکز تحقیقاتی در بسیاری کشورها از جمله شیلی، لبنان، پاناما، سنگاپور و ترکیه. می‌بینیم بسیاری از این تلاش‌ها به دلایل مختلف، به‌طور کامل یا تا حدي به‌هدر رفتند. ما از این چالش‌ها و شکست‌های زودهنگام، مدلی بسیار انعطاف‌پذیر برای همکاری ایجاد کردیم که ما را به سمت موفقیت‌های مهم هدایت مي‌کند و قابلیت رشد کسب‌و‌کارمان را با نرخی بسيار فراتر از کل بازار پزشکی آمریکا فراهم مي‌کند.