با وجود این، می‌بینیم دوره فرمانروایی مدیرعامل بسیاری از بنگاه‌ها بیش از چند سال نمی‌پاید. مشكل پنهان بسیاری از این تودیع‌های نامبارك (اگر نه تمام آن‌ها) نداشتن برنامه موثر برای تعیین جانشین مدیرعامل است.

  بیش‌تر هیات‌مدیره‌ها دوست ندارند درباره جانشین مدیرعامل حرفی زده شود: چرا سری را كه درد نمی‌كند دستمال ببندیم؟ چرا مدیرعامل سازمان را برنجانیم؟ از طرفی، كم‌تر مدیرعاملی باور دارد كس دیگری می‌تواند به‌خوبی جای او را بگیرد. در این مقاله، كِنت فریمن، مدیرعامل بازنشسته كوئست دایاگنوستیكس، تجربیات اخیر خویش را در برنامه‌ریزی برای جانشینی و كناره‌گیری از پست مدیرعاملی بیان می‌كند. (جانشین او سوریا موهاپاترا در ماه می سال 2004 به جای وی منصوب شد.) به نظر نویسنده، این وظیفه شخص مدیرعامل است كه با غلبه بر نفس خویش، برنامه تربیت جانشین خود را تهیه و فعالانه آن را به‌اجرا گذارد. او می‌گوید چابك‌دستی مدیرعامل در این‌كار، ضامن سلامت درازمدت سازمان است. از این گذشته، اندیشیدن به امر جانشینی از همان آغاز كار، موجب عمل‌كرد بهتر مدیرعامل در دوران صدارت خود می‌شود.