by Marcel Corstjens/ Rajiv Lal
نوشته: مارسل کورستینز و راجیو لال
ترجمه: دکتر احمد روستا و مرجان عباسی
بیش‌ترشرکت‌ها فرض می‌کنند که ساده‌ترین راه رشد، سرمایه‌گذاری در خارج است و این‌کهکشورهای در حال توسعه امروزه بهترین فرصت‌ها را برای افزایش درآمد و سود در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند. اما موفقیت در خارج بسیار پرنوساناست و تحقیقات نشان می‌دهند افزودن بر سود با سرمایه‌گذاری در خارج اغلب دشوار است.
یک مطالعه در زمینه صنعت خواروبارفروشی نشان می‌دهد به‌جز برخی استثناها، منافع خرده‌فروشان با جهانی‌شدن افزایش نیافته است. خرده‌فروشان محلی در بیش‌ترین کشورها میدان‌داری می‌کنند و بازیگران بین‌المللی در بزرگ‌ترین بازارهای خرده‌فروشی غایبند. افزون بر این، همه خرده‌فروشانی که در خارج سرمایه‌گذاری کرده‌اند بیش از آن‌که به موفقیت برسند با شکست مواجه شده‌اند. در کل، میزانجهانی‌شدن تاثیر قابل‌توجهی نه بر نرخ رشد درآمد و نه بر حاشیه سود خرده‌فروشان نداشته است. در عوض، این رشد بازار داخلی است که محرک اولیه رشد حاشیه سود و فروش است.
برخی خرده‌فروشان با تدوین استراتژی‌هایی که چهار قاعده خاص خرده‌فروشی را به‌کار می‌بندند در جهانی‌شدن به موفقیت رسیده‌اند: قاعده نخست: بازار داخلی تکیه‌گاه جهانی‌شدن است.خرده‌فروشان می‌توانند منابع لازم برای جهانی‌شدن را با به‌کارگیری استراتژی‌های رشد ابتکاری در داخل ایجادکنند. قاعده دوم: همیشه چیزی جدید برای بازار به‌ارمغان آورید.بدون عنصر نوآوری، غلبه بر رقبای جاافتاده برای خرده‌فروشان دشوار خواهد بود. قاعده سوم: متمایزسازی مهم‌تر از هم‌افزایی است.اهرم‌کردن هم‌افزایی‌های جهانی و در عین حال، فراهم‌آوردن استقلال برای عملیات هر کشور،اقدام متوازن‌سازبسیار مهمی است. قاعده چهارم: موقع‌شناسی نقشی حیاتی دارد.
شاید برای خرده‌فروشان بهتر باشد به جای گسترش فعالیت‌ها بر مجموعه محدودی از فرصت‌ها تمرکز کنند که در آن‌هامی‌توانند مقیاس عملیات را خود گسترش دهند.