در سال 2014 شرکت فیلم‌سازی سونی تحت مخرب‌ترین حمله سایبری در تاریخ شرکت‌ها قرار گرفت. داده‌های به‌شدت حساس مثل جزییات حقوق‌ها، ایمیل‌های خصوصی (که بعضی از آن‌ها شامل انتقادهای شدید در مورد ستارگان هالیوودی بود)، فیلم‌های پخش‌نشده از طرف شرکت پخش شدند و در معرض دید تمام مردم دنیا قرار گرفتند. علاوه بر این، هکرها همه چیز را از روی سرورهای شرکت پاک کردند. سپس شرکت را تهدید کردند که اگر فیلم مصاحبه اکران شود، اقدامات تلافی‌جویانه انجام می‌دهند. فیلم مصاحبه محصولی کمدی از شرکت سونی بود که موضوعش ترور ساختگی کیم جونگ یون رهبر کره‌شمالی بود.
در این مقاله لینتون در مورد واکنش‌های اولیه‌ای که شرکت به این رویداد نشان داد صحبت می‌کند: او باید شرکت را به‌گونه‌ای اداره می‌کرد که به مسیر خودش ادامه دهد، کارمندانی را اداره می‌کرد که از پخش شدن اطلاعات شخصی‌شان هراس داشتند، با رسانه‌هایی سروکله می‌زد که بعضی از اطلاعات نشت کرده را پخش می‌کردند، باید به شرکت مادر در توکیو پاسخگو می‌بود و هم‌چنین باید با پلیس امنیت ملی (اف.بی.آی) نیز در ارتباط می‌بود. لینتون در مورد درس‌هایی که از این واقعه گرفته صحبت و توصیه‌هایی را برای مدیران دیگری کرد که در شرایط مشابه قرار می‌گیرند. وی هم‌چنین به اهمیت خوش‌بینی در این‌گونه موقعیت‌ها اشاره دارد.