By Cynthia A. Montogomery/ Rhonda Kaufman
نوشته: سینتیا مونتکومری
ترجمه: محسن وارثی
اگر سد یا آب‌بندی چند ترك بردارد، راه‌های مختلفی برای حل مشكل وجود دارد. مثلاً میتوان بادقت سوراخ‌ها را مسدود كرد. همچنین میتوان ضعف‌های اساسی را مرتفع كرد كه رویكرد معقول‌تری است. در مورد حاكمیت شركت‌ها، مدت‌های مدیدی است كه ما بر روش نخست تكیه كرده‌ایم. اما علت بسیاری از مشكلات حاكمیتی (به‌ویژه در روابط حساسی كه برای حمایت از بازیگران درگیر ایجاد نشده‌اند) كاملاً عمقی است. به سخن دیگر، اصل شالودة این نظام معیوب است و بدون حل مشكلات ساختاری، بعید است تغییرات سطحی تاثیر پایداری داشته باشند.
هنگامی كه سهام‌داران، مدیریت و هیات‌مدیره باهم به‌صورت یك سیستم عمل میكنند، مجموعة قدرتمندی از تعدیل و توازن به‌دست می‌دهند. اما رابطة بین سهام‌داران و اعضای هیات‌مدیره آمیخته با ضعف‌هایی است كه به تعادل كل نظام آسیب می‌‌رساند. به گفته مولفین مقاله، تبادل اطلاعات بین این دو قطب ضعیف است. گر چه اعضای هیات‌مدیره توسط سهام‌داران انتخاب می‌شوند تا به‌عنوان نمایندة آنان خدمت كنند، اما به‌طور فردی پاسخگوی سرمایه‌گذاران نیستند. سهام‌داران نیز به دلایل گوناگون نتوانسته‌اند تاثیر زیادی بر هیات‌های مدیره بگذارند. در نهایت، اعضای هیات‌مدیره می‌مانند و انجام صادقانة وظیفة توان‌فرسای نمایندگی سهام‌داران، سهام‌دارانی كه سلایق‌شان روشن نیست و در مورد نمایندة خود و سازوكارهای اندكی كه تغییرات از طریق آنها حاصل می‌شود اختیار كمی دارند.
مولفین، چند راهكار برای بهبود رابطة بین سهام‌داران و اعضای هیات‌مدیره پیشنهاد میكنند: افزایش پاسخگویی هیات‌مدیره از راه ثبت آرای تك‌تك اعضا در مورد مصوبات كلیدی شركت؛ جداسازی جایگاه رییس هیات‌مدیره و مدیر عامل؛ بخشیدن نیروی دوباره به سهام‌داران و قرار دادن بودجه‌ای در اختیار هیات‌ها برای پرداخت حق مشاورة متخصصانی كه می‌توانند دربارة موضوعات حساس نظر دهند.