By Kathryn Heath/ Jill Flynn/ Mary Davis Holt

نوشته: کاترین هیث، جیل فلین و مری دیویس‌هولت

حتا در بالاترین سطوح سازمانی، بسیاری از زنانی که بالقوه پویا هستند، برای رساندن نظرات خود به دیگران در جلسات، سخت به‌تکاپو می‌افتند. بعضی از آن‌ها می‌گویند سخنانشان را نادیده می‌گیرند و گروهی دیگر اظهار می‌دارند که اصلا راهی برای ورود به بحث و گفت‌وگوها پیدا نمی‌کنند. همکاران مرد آن‌ها متوجه وجود مشکل هستند، اما معمولا به دلایلی از قبیل این‌که زنان محتاط هستند، در مقابل انتقاد حالت دفاعی به‌خود می‌گیرند، تمرکز کافی بر بحث ندارند، یا احساسات بیش از حد از خود نشان می‌دهند، چشم بر این مشکل می‌بندند.

بر اساس مصاحبه‌ها، نظرسنجی‌ها و ده‌ها سال کار به‌عنوان مربیان رهبری، نویسندگان مقاله مواردی را به زنان پیشنهاد می‌کنند که با گام برداشتن در آن مسیر می‌توانند راحت‌تر و موثرتر عمل کنند. زنان باید در برگزاری «پیش‌جلسه‌های غیررسمی» تسلط یابند، با همکارانشان تبادل نظر داشته باشند تا ایده‌های خود را در معرض آزمون قرار دهند و حمایت آن‌ها را جلب کنند؛ مجهز به نظرات مستدل و پرسش‌هایی شوند که می‌توانند موجب پیشبرد بحث شوند؛ آرامش و ثبات‌قدم خود را حفظ کنند، آهنگ صدای خود را به هنگام سخن‌گفتن تنظیم کنند و مراقب باشند یاس و دلسردی خود را با کنایه‌زدن و سخنان تند نشان ندهند؛ و تضادها و مخالفت‌ها را بدون این‌که برخورد شخصی تلقی کنند، پشت سر بگذارند.

روسا هم می‌توانند با ارائه بازخورد مستقیم در مورد رفتار زنان در جلسات، دعوت تعداد بیش‌تری از زنان به جلسات تصمیم‌گیری و تلاش فعال در مشارکت دادن آن‌ها در بحث‌ها، به حصول اطمینان از شنیده شدن نظرات و ایده‌‌های زنان در جلسات کمک کنند.

این تغییرات می‌توانند نتایج قابل‌توجهی به‌بار آورند و به همه اعضای تیم، چه زن و چه مرد، کمک کنند تا با حداکثر ظرفیت بالقوه خود در کارها مشارکت داشته باشند.