در اکتبر سال 2001، انجمن «جامعه بشری»ایالات‌متحده پیروزی بزرگی برای رفاه حیوانات و امنیت غذایی به‌دست آورد. ما اکثریت مجلس سناومجلس نمایندگان را ترغیب کردیم با جریان لایحه قانونی ممنوعیت کشتار گاوهای «بیمار» (بسیار مریض یا ناتوان از راه رفتن) به منظور مصرف انسانیهمراهی کنند. من عهده‌دار رهبری این مبارزه شدمو این برایم فرصتی غرورآفرین بود.
اماچند هفته بعد، کمیته‌ایرامسئول تهیه نسخه‌هایخاص این لایحه برای مجلس‌های نمایندگان و سنا کردیم، غافل از این‌که هر دو نسخهیک چیز را بیان می‌کردند. تعدادی از قانونگذاران طرفدار صنعت گاوداریکارهایی را پشت درهای بسته انجام دادند و بر ما غلبه کردند. من قدرت آن‌هارا بسیاردست‌کم گرفته بودم وازجلب‌نظر آن‌ها غافل ماندیم،هرچند به پشتیبانی آن‌ها سخت نیاز داشتیم.
در سال 2003 دوباره تلاش کردیم.مطمئن بودم در مجلس نمایندگان رای کافی برایبرنده‌شدن داریم. ولی لابیست‌های بخش کشاورزی مبارزه شدیدیعلیه ما راه انداختند و با199 رای در مقابل 203 رای بازنده شدیم. برنده بودیم اگرمی‌توانستیم فقط سه رای مخالف را به «آری» تبدیل کنیم. به‌ویژهخیلی دردناک بود که دو تا از رای‌های منفی از جانب اعضای یکی از انجمن‌های متحد انجمن جامعه بشری بود. فرض کرده بودم آن‌هامسئله را فهمیده‌اند، ولی حساب فشار لابیست‌هاروی آن‌هارا نکرده بودم. من سختکارکردم، ولی زیاد به شانس وابسته بودم.
[1]. وین پاسل، رییس و مدیرعامل انجمن جامعه بشری آمریکا و نویسنده کتاب «رابطه: وابستگی به حیوانات و وظیفه ما در دفاع از آن‌ها» است که در سال 2011 توسط انتشارات ویلیام‌مارو عرضه شده است.