By Leslie Perlow/ Constance Noonan Hadley/ Eunice Eun
نوشته: لزلی پرلو و کنستانس نونان‌هادلی و یونیس یون
ترجمه: کیوان سلطانی

«جلسات نباید دست و پاگیر باشند؛ بلکه ‌می‌توانند مسیری برای ایجاد تغییر باشند.»
بسیاری از مدیران احساس ‌می‌کنند در جلسات غرق شده‌اند و این موضوع اصلا جای تعجب ندارد: آن‌ها به‌طور متوسط ۲۳ ساعت از زمان کاری خود در هفته را در جلسات سپری ‌می‌کنند؛ در حالی که این رقم در دهه ۱۹۶۰ تنها ده ساعت در هفته بود. به‌علاوه، جلسات اغلب از نظر زمانبندی یا مدیریت یا هر دو، دارای ضعف هستند.
به گفته نویسندگان، ‌می‌توانیم درباره دردناک بودن این جلسات با یک‌دیگر شوخی کنیم، اما این درد عواقب جدی برای تیم‌ها و سازمان‌ها به‌دنبال دارد. هر یک دقیقه که در جلسات بیهوده سپری ‌می‌شود، کار انفرادی را که برای خلاقیت و کارایی ضروری است از بین ‌می‌برد. برنامه‌های زمانی منقطع مانع تفکر عمیق ‌می‌شود، به همین دلیل افراد صبح‌ها زودتر در محل کار حاضر ‌می‌شوند تا دیر وقت ‌می‌‌مانند یا از آخر هفته‌‌های خود برای تمرکز روی کارشان استفاده ‌‌می‌کنند. به‌علاوه، رفتارهای ناکارامد در جلسات با سطوح پایین در سهم بازار، نوآوری و ثبات استخدام ارتباط دارد.
نویسندگان دریافته‌اند که بهسازی واقعی نیازمند تغییر نظام‌مند است‌، نه راه‌حل‌های منفصل و مقطعی. آن‌ها برای این کار یک فرایند پنج‌مرحله‌ای را تشریح می‌کنند، به‌همراه مجموعه‌ای از اقدامات تشخیصی که باید قبل از هر کاری انجام دهید.