By Ramiro Montealegre& Mark Keil

نوشته: مارک کیل و رامیرو مونتیالگره

ترجمه: مهندس فضل اله امینی

شكست پروژه در زمينه فن آوري اطلاعات، مشكلي پرهزينه است و كم نيستند پروژه هايي كه دچار اين بلا شده اند. در بسياري از موارد، اين پروژه ها حيات خاص خود را داشته و به بلعيدن منابع ادامه مي دهند، درحالي كه هيچ ارزش تجاري واقعي ندارند.مديران آن چنان به يك پروژه، فن آوري، يا فرايند خاص دل مي بندند كه بر انجام آن ها پافشاري مي كنند. مديران به جاي توقف يا تغيير جهت تلاش هاي ناموفق، منابع بيشتري را به سمت آن ها سرازير مي كنند. افزايش تعهد نسبت به اقدامات ناموفق، به ويژه در پروژه هايي كه از لحاظ فن آوري، پيشرفته هستند و فن آوري اطلاعاتي جزئي اصلي از آن ها است، رواج دارد. طبيعت خاص اين پروژه ها (مثل، پيچيدگي زياد، مخاطره و عدم قطعيت) خصوصاً آن ها را مستعد «تورم» مي كند. درحالي كه تحقيقات اوليه نشان مي دهند كه مديران مي توانند به سادگي گرفتار يك چرخه فزاينده تعهد نسبت به اقدامي ناموفق شوند، در مقايسه، تحقيقات كمتري در مورد «تورم زدايي» يا قطع اين چرخه صورت گرفته است. مديران مي توانند، از طريق تورم زدايي، با موفقيت از بار پروژه هاي ناموفق شانه خالي كرده، يا آن ها را متوقف كنند. نويسندگان مقاله، طي هشت سال گذشته، بيش از 40 مورد از پروژه هاي «متورم شده» فن آوري اطلاعاتي را در جستجوي درك چگونگي بروز «تورم» و مهم تر از آن، چگونگي «تورم زدايي» و كنترل آن، را بررسي كرده اند. آن ها برمبناي موردپژوهي طولاني مدت در سيستم جابه جايي بار مسافران در فرودگاه بين المللي دنور (كه مبتني بر فن آوري اطلاعاتي است) چارچوبي فرايندي براي «تورم زدايي» ارائه مي كنند. اين چارچوب، «تورم زدايي» را يك فرايند چهار مرحله اي مي نماياند: (1)شناسايي مشكل، (2) بررسي مجدد اقدامات سابق، (3)يافتن اقدامات جايگزين و (4)اجراي يك راهبرد خروج. نويسندگان براي نشان دادن كاربرد عام اين چارچوب از مورد سيستم تارس بورس لندن بهره جسته اند. آن ها مجموعه اي از توصيه ها براي خلاصي از اقدامات ناموفق عرضه مي كنند.