By James Cash/ Michael Earl/ Robert Morison
نوشته: جیمز کش و مایکل ارل و رابرت موریسون
ترجمه: عاطفه پاشازاده
مدیران زیادی که خواهان رشد کسب‌وکار هستند، چشم به مدیران اطلاعات و بخش فناوری اطلاعات دوخته‌اند. چون فناوری عاملی ضروری برای دو منبع مهم رشد (نوآوری و تلفیق) است. سرعت نوآوری، معمولاً به قابلیت سازمان در هماهنگ‌کردن فعالیت‌ها بستگی دارد. زیرا نوآوری فقط وقتی دامنه و تاثیر کافی دارد که در کارکردهای بزرگ‌تری از سازمان تلفیق شود. کَش، رییس بازنشسته مدرسه بازرگانی هاروارد و ارل، رییس اکسفورد و موریسون، مدیر تحقیقات ان‌جنرا می‌گویند این دو فعالیت هنوز «غیرعادی» محسوب می‌شوند. معمولاً، عملکرد کسب‌وکارها در خاموش‌کردن نوآوری بهتر از سرمایه‌گذاری در این زمینه است. آن‌ها در بهینه‌سازی جداگانه فعالیت‌های داخلی بهتر از تلفیق فعالیت‌ها هستند (به‌منظور ایجاد منفعت بیش‌تر برای سازمان و مشتریان) .
برای عادی‌ترشدن این دو فعالیت، نویسندگان پیشنهاد می‌کنند دو تیم مبتنی بر فناوری اطلاعات تشکیل شوند: یک گروه غیرمتمرکز نوآوری (دی.آی.جی) و یک گروه تلفیق سازمانی (ای.آی.جی).
دی.آی.جی مرکز تخصصی فنون نوآوری است و کاربردهای جدیدی برای فناوری‌های قبلی سازمان می‌یابد، در بیرون از شرکت دنبال طرح‌ها و ایده‌های جدید می‌گردد و کارشناسانی را برای مشارکت در نوآوری‌های داخلی می‌فرستد.
ای.آی.جی پروژه‌های نویدبخش را از بین پروژه‌های تلفیق برمی‌گزیند؛ منابعی را برای آن‌ها تامین می‌کند تا اجرای آن‌ها با قدرت شروع شود و سپس، در مدل عملیاتی شرکت از آن‌ها بهره می‌برد.
نویسندگان می‌گویند، بدون وجود چنین بخش‌هایی، نوآوری و تلفیق به‌قدر کافی یا با سرعت کافی در سازمان‌های بزرگ گسترش نمی‌یابند. در نتیجه، سرعت شما با رقبای کوچک‌تر، جوان‌تر و مشتری‌مدارتر برابر نیست، زیرا نوآوری و فناوری برای آن‌ها عادی‌تر و جاافتاده‌تر است.