نوشته: کرت کین و لینت مکتایر

ترجمه: محمدرضا ازلی‌ صفت

به‌عنوان ‌مدیر ارشد مالی و عضو موسس کمیته راهبری پایداری یو.پی.اس، کین با این سوال مواجه بود که کجا و چگونه باید ‌به‌طور بهینه منابع ‌شرکت‌ را هدایت کند. روشی که وی ابداع کرد در دو اعتقاد ریشه داشت: ‌شرکت‌‌ها مسئولیت کمک به جامعه و محیط را دارند و هر ‌سرمایه‌گذاری که ‌شرکت‌ انجام می‌دهد باید بر ارزش ‌کسب‌وکار بیفزاید. این باورها لزوما در تضاد با یک‌دیگر نیستند، با این‌که معنای آن اغلب این است که برنامه‌های توسعه پایدار باید تحت بررسی دیگر مدل‌های ارزیابی مالی قرار گیرند. در واقع، این برنامه‌های بسیار موثر نه‌تنها با استراتژی‌های ‌شرکت‌ هم‌جهت هستند، بلکه هم‌سو با فعالیت‌های آن‌‌ حرکت می‌کنند.

موفقیت‌های یو.پی.اس زمانی محقق شد که این ‌شرکت‌ متوجه بیشینه‌شدن بهره‌وری در ابتکارهای واجد نیروی اولیه و در جاهایی شد که ‌شرکت‌ توانایی ایجاد تفاوت تحول‌آفرین یا نقطه عطف را داشت. برای هدایت انتخاب‌ها و ‌سرمایه‌گذاری‌های پایدار خود، یو.پی.اس یک ‌فرایند شفاف 1) ارزیابی قوت‌ها؛ 2) انتخاب حوزه فعالیت؛ 3) پیدا کردن ظرفیت اولیه؛ 4) ایجاد شراکت‌‌های سازنده؛ و ۵. جمع‌آوری دیگر منابع قدرت، را پیاده‌سازی کرد. این رویکردباعث جلوگیری از قدم‌های اشتباهی هم‌چون پروژه‌های عزیز هیات‌رییسه و هدایت فعالیت‌های داوطلبانه کارکنان به وظایفی که در آن‌ها خوب نیستند می‌شود. کین درس‌هایی از تجربیات یو.پی.اس و دیگران شامل کمپل‌سوپ، فایزرو مارک.اند.اسپنسر عرضه می‌دارد.