نوشته: اسكات بريناتو
ترجمه: مريم القاسي
گوگل به‌تازگی شرکت نست (سازنده ترموستات یادگیرنده) را تملک کرده است. این ترموستات‌ها می‌توانند کنش‌ها و رفتارهای افراد را محیط خانه دنبال کرده و دریابند آن‌ها تا چه اندازه گرمای فضای خانه برایشان مطلوب است. فیس‌بوک نرم‌افزاری (اپ) ارائه کرده که میکروفون دستگاه شخصی فرد را روشن کرده و به صداهایی که انتخاب می‌کند، دقیق‌تر بگوییم به موسیقی و برنامه‌های تلویزیونی برگزیده گوش می‌دهد. گوشی هوشمند جدید آمازون دوربین‌هایی دارد که نه‌تنها حرکات سر و مردمک چشم را دنبال می‌کند، بلکه هم‌چنین می‌تواند با استفاده از داده‌های تشخیصی صورت فرد، جنسیت، سن و قومیت شخص روبه‌روی صفحه نمایشگر را حدس بزند. (آمازون می‌گوید، این توانایی دستگاه هنوز فعال نشده است.) ساختار جدید پارک‌های دیسنی بر دستبندهای آر.اف.آی.دی متمرکز شده است. این دستبندها کنش‌ها و تعاملات فرد را در پارک نشان می‌دهد.
ما در حال حاضر در عصر تعقیب پیوسته مصرف‌کننده به سر می‌بریم؛ شرکتهای فناوری، خرده‌فروشی، تفریح و سرگرمی و دیگر شرکت‌ها با سرمایه‌گذاری‌های چندمیلیارد دلاری سعی در بهره‌بردن از حجم وسیعی از داده‌های شخصی (و میلمان به تشریک این داده‌ها) دارند. دلایلشان آشکار است: آن‌ها از طریق ارائه هر آن‌چه مصرف‌کننده می‌خواهد و در زمانی که می‌خواهد و از طریق فروش داده‌ها به شرکتهای واسط و بازاریابی پول درمی‌آورند.
وعده به مصرف‌کننده کم‌وبیش همیشه به یک شکل است: داده‌های بیش‌تر به ما بدهید، خدمات ارزان‌تر دریافت کنید. نست شما را آسوده نگه می‌دارد و قبض انرژی‌تان را تا حد زیادی پایین می‌آورد. فیس‌بوک شما را به افراد و چیزهای دیگر وصل می‌کند که حتا در ذهنتان نبوده‌اند. دیسنی خطوط کوتاه را وعده می‌دهد. (برای کسب اطلاعات بیش‌تر در این باره به مقاله «معجون دیجیتال و فیزیکی» در همین شماره مراجعه فرمایید.)