نوشته: توماس دلونگ و سارا دلونگ
ترجمه: شهلا برجعلی لو
افراد خیلی موفق، اغلب قدرت رهبری خود را با ترس از نشان دادن محدودیتهایشان تضعیف ميکنند.
چرا بسیاری از متخصصین باهوش و جاهطلب، کمتر از آنچه ميتوانند باشند (یا باید باشند)، اثربخش و راضی هستند؟ چرا بسیاری از آنها مسیر رو به بالای خود در کارشان را در حال مسطح شدن ميیابند؟ طبق تجربهها (تجربه تام بهعنوان استاد و مشاور دانشکده کسبوکار و تجربه سارا بهعنوان روانپزشک) افراد خیلی موفق اغلب اجازه ميدهند که پیشرفت شغلی شان فدای نگرانیها آنها در مورد عملکردشان شود. چون آنها عادت کردهاند همه چیز را بهآسانی بهدست آورند، تمایل دارند از مسئولیتهایی که بهطور واقعی آنها را ميآزمایند و ملزم به آموختن مهارتهای جدید ميکنند، سر باز زنند. آنها تصورات موفقیتآمیزی از خود دارند که از آنها محافظت ميکند. بنابراین به جای اینکه ریسکها را بپذیرند، سرشان را پایین مياندازند و خودشان را در روزمرگی حبس ميکنند. این کار به قیمت عدم رشد شخصی آنهاست.
[1] . توماس دلونگ، استاد دانشكده مديريت كاربردي در دانشكده کسبوکار هاروارد و نويسنده كتاب «پرواز بدون تور» (انتشارات هاروارد بيزنس ريويو، 2011) است. دختر او، سارا دلونگ، روانپزشك يك مركز بهداشت رواني اجتماعي خصوصي در سانفراسيسكو و استاديار باليني دانشكده روانپزشكي یو.سی.اس.اف است.