By Darrell Rigby/ Barbara Bilodeau
نوشته: دارل ريگبی و باربارا بيلودو
ترجمه: ریحانه احسنی زاده
در نتیجه چهارده سال پیمایش در مورد استفاده شرکت‌ها از بیش از دوازده ابزار و تکنیک مدیریتی، به چرخش عظیمی پی بردیم: بعد از یازدهم سپتامبر سال 2001، موجی ناگهانی و پایدار در استفاده از ابزار برنامه‌ریزی اقتضایی و سناریونویسی پدید آمده است. این تغییر بازتاب تمركز فزاینده شرکت‌ها روی مدیریت عدم‌قطعیت‌ها در دنیایی پرآشوب است.
پیمایش ما درباره بیش از 8500 مدیر جهانی، نشان‌دهنده استفاده و رضایت از ابزارهایی است كه طیف آن‌ها از برنامه‌ریزی استراتژیك و مهندسی‌مجدد تا شش سیگما و كارت امتیاز متوازن را شامل می‌شود. اولین بار، برنامه‌ریزی اقتضایی و سناریونویسی در فهرست ابزار‌های سال 1993 ظاهر شد. در این سال نخستین تلاش تروریست‌ها برای نابودی مرکز تجارت جهانی نیویورک صورت گرفت. سپس 38 درصد شرکت‌ها توسعه كاربرد سناریوهای اقتضایی را برای پیش‌بینی بحران‌ها و مصیبتها و هم‌چنین ایجاد مدل‌های شبیه‌سازی رشد كسب‌وكار گزارش كردند. اما میزان رضایت کم بود؛عملکرد این ابزار بین 25 ابزار در ردیف پانزدهم قرار داشت و نشان می‌داد كه بسیاری از شرکت‌ها برنامه‌ریزی اقتضایی و سناریونویسی را چندان مفید نیافته‌اند.
در دنیای به‌نسبت باثبات دهه 1990، آمادگی برای سناریو‌هایی که احتمال وقوع‌شان کم و اثرشان بسیار محدود بود، بسیار زائد احساس می‌شد. اما یکی از کاربران پیشتاز و ثابت‌قدم سناریو‌ها «اتاق بازرگانی نیویورک» بود. این اتاق در سال 1993 از سناریوهای اقتضایی برای تصمیم‌گیری درباره ساخت مكان دومی برای اتاق بازرگانی در خارج از محیط مرکز جهانی تجارت استفاده کرد. این پیش‌بینی آن را بعد از حادثه یازده سپتامبر هم‌چنان سر پا نگاه داشت. پس از آن، اتاق بازرگانی نیویورک مكان سومی را هم به مجموعه‌اش اضافه کرد....