By Richard Anderson

نوشته: ریچارد اندرسون

ترجمه: دکتر سیدحسین کاظمی

وقتی در سال 2007 دلتا از ورشکستگی خارج شد، رهبرانش به‌خوبی می‏دانستند که بازگشت و احیای کامل آن منوط به تفکر نوآورانه است. کار را با پیاده‌کردن یک طرح تسهیم سود با کارکنان و سپس یک برنامه مالکیت سهام منحصربه‌فرد که پانزده درصد سهام شرکت را به خلبانان، خدمه پرواز، خدمه غیرپروازی و کارکنان پشتیبانی واگذار می‏کرد، آغاز کردند. دلتا هم‏چنین مشارکت‏های خارجی خود را با خرید سهم اقلیت در سه شرکت هواپیمایی خارجی ایرومکزیکو، جی.او.ال برزیل و ویرجین‌آتلانتیک گسترش داد و در عین حال، اتحاد برقرارش با ایرفرانس-‌کی.ال.ام را تقویت کرد. دلتا با خرید پالایشگاه نفت ترینر در حومه فیلادلفیا، به سمت یک‌پارچگی عمودی حرکت کرد. این تصمیم هم صاحب‌نظران صنعت هواپیمایی و هم صنعت نفت را شوکه کرد، ولی با وجود انتقادات، موجب توفیق دلتا در کاهش هزینه سوخت شد و ضمن آن مدیریت شرکت را در زمینه تامین، خرید، پالایش و حمل‌ونقل سوخت باتجربه‏تر و باهوش‏تر ساخت. این شرکت سیستم رزرو داخلی خاص خود را ایجاد کرد و تبدیل به تنها خط هواپیمایی ایالات‌متحده شد که مالکیت و کنترل داده‏های سیستم رزرو خود را در اختیار دارد. به لطف این حرکات و دیگر اقدامات غیرمتداول، دلتا اکنون یکی از سالم‏ترین و سودآورترین خطوط هوایی در دنیاست.