By Thomas Lee
نوشته: توماس لی
ترجمه: دكتر ابوالقاسم پوررضا
پزشکی در آستانه تغييری بنيادی است، چون مدافعان گذشته، راه را برای تيم‌های عملکردمحور باز می‌کنند.
مشکل نظام درمانی، افرادی مثل من است: پزشکان (عموما مرد) در پنجاه‌سالگی و بالاتر که پزشکی را زمانی فرا گرفته‌اند که بیش‌تر هنر بود و کم‌تر جنبه مالی داشت. آموخته بودیم پیش از سپیده‌دم در بیمارستان باشیم، تا تثبیت وضعیت بیماران آن‌جا بمانیم، بر نیازهای هر بیمار مراجعه‌کننده تمرکز کنیم و نگرانی از هزینه‌ها نداشته باشیم. آموخته بودیم نتایج هر آزمایش را با چشمان خود و بدون اتکا و وابستگی به هیچ‌کس دیگر بررسی کنیم. تنها راه اطمینان از کیفیت، اتخاذ استانداردهای بالای شخصی برای خود و سپس رسیدن به آن‌ها بود. اکنون، مسئولیت بسیاری از سازمان‌های درمانی را به‌عهده داریم. این یک مسئله است، زیرا نظام درمانی امروزه نیاز به رویکردی کاملا متفاوت و نسل جدیدی از رهبران دارد.