By MARK BUCHANAN
نوشته: مارک بوچانان
ترجمه: دکتر عبدالرضا رضایی نژاد
دنیای اقتصاد پر از الگوهای گوناگون است و یكی از بحث‌انگیزترین آنها، الگوی توزیع ثروت است. ممكن است انتظار داشته باشید كه نسبت ثروتمندان در كشورهای مختلف متفاوت باشد، ولی در سال 1897، ویلفردو پارِتو الگویی عمومی برای توزیع ثروت شناسایی كرد. هر گاه میزان ثروت در یك كشور دو برابر شود، شمار ثروتمندان در هر بخش‌های متوالی بر یك مبنای ثابت تغییر می‌یابد. عامل مبنا از كشوری به كشور دیگر تفاوت دارد، ولی الگو همچنان یكسان باقی می‌ماند.
توصیف ریاضی توزیع پارتو بسیار دشوار است، اما اخیراً گروهی از پژوهندگان به یاری اصول سازمان شبكه‌ای به بازآفرینی این منحنی پرداخته‌اند.
آنها پایه كار را بر دو انگاشت (فرض) ساده نهاده‌‌اند. نخست اینكه ،ثروت از طریق انتقال میان افراد یا بازده سرمایه‌گذاری كم و زیاد می‌شود. دوم، ثروتمندان بیش از نادارها به سرمایه‌گذاری پول خود می‌پردازند. موضوع را در یك گروه هزار نفری فرضی با ثروت مساوی آزموده‌اند. علی‌رغم ارتباط‌های درون‌‌شبكه‌ای، دادوستدهای متقابل و بازده سرمایه‌گذاریها، همواره الگوی توزیع ثروت پارتو برقرار بوده است.
این الگو همچنین نشان می‌دهد كه می‌توان بر میزان تمركز ثروت تاثیر گذاشت. چنانچه بر شمار ارتباط‌های درون شبكه یا مقدار كل پول تزریق‌شده به اقتصاد بیفزاییم، ناهمگونی میان سطوح ثروت كاهش می‌یابد و بازده سرمایه‌گذاری بالا می‌رود. این الگو كه لبریز از مفاهیم خط‌مشی عمومی است، دلیل روشنی بر كارایی تحلیل شبكه‌ای در روشن ساختن نظام‌های پیچیده اقتصادی و اجتماعی و شناخت شكل تازه‌ای از عوامل و رفتارهای جمعی مؤثر بر آنها است.