BY Hugh Courtney/Dan Lovallo/ Carmina Clarke
نوشته: هیو کورتنی، دان لوواللو و کارمینا کلارک
ترجمه: حسین حسینیان و پوریا بهزادپور
اغلب کسب‌وکارها بر ابزارهای سنتی بودجه‌ریزی سرمایه‌ای در زمان اتخاذ تصمیم‌های استراتژیکی مانند سرمایه‌گذاری بر یک تکنولوژی نوآورانه یا ورود به یک بازار جدید متکی هستند. این ابزارها بر این فرض استوارند که تصمیم‌گیرندگان به اطلاعات کامل و قابل‌اطمینانی دسترسی دارند. با این وجود، اغلب تصمیم‌های استراتژیک باید در شرایط بسیار نامطمئن اتخاذ شوند.
چرا این ابزارهای سنتی با وجود محدودیت‌های مشخص تا این حد به‌کار می‌روند؟ مشکل نبود جایگزین نیست. مدیران ابزارهای گسترده‌ای (مانند تحلیل تصمیم‌گیری، برنامه‌ریزی سناریو و ابزارهای گردآوری اطلاعات) در اختیار دارند که می‌تواند به آن‌ها در اتخاذ تصمیم‌های هوشمندانه در شرایط بسیار نامطمئن کمک کند. اما تغییرات بسیار، می‌تواند خسته‌کننده باشند.
این مقاله الگویی برای انتخاب ابزار تصمیم‌گیری درست برای تصمیم‌های پیش‌رو بر مبنای سه عامل، ارائه می‌کند: تا چه میزان متغیرهای پیش‌بینی‌کننده موفقیت را به‌خوبی می‌شناسید، تا چه میزان می‌توانید حدود نتایج احتمالی را پیش‌بینی کنید و تا چه میزان اطلاعات مرتبط متمرکز شده‌اند.
نویسندگان، چارچوب خود را با نمایش تصمیم‌های مدیران مک‌دونالد به‌تصویر می‌کشند: از تصمیم‌های بسیار مشخص (مانند انتخاب مکان برای یک فروشگاه تازه در ایالات‌متحده) گرفته تا تصمیم‌های بسیار پیچیده (مانند تغییر کسب‌وکار در پاسخ به شیوع چاقی).