By Serena Chen

نوشته: سرنا چن
ترجمه: سعیده رجائی‌ هرندی

هنگامی‌ که شکست در کارمان را تجربه می‌کنیم، تمایل داریم حالت تدافعی بگیریم و دیگران یا خودمان را سرزنش کنیم. هیچ پاسخی مفید نیست. شانه‌خالی‌کردن از مسئولیت با گرفتن حالت تدافعی ممکن است مانع ناراحتی از شکست شود، اما باعث هزینه یادگیری می‌شود. به‌عبارت دیگر، سرزنش خود در لحظه ممکن است موجه باشد، اما این امر می‎تواند منجر به ارزیابی اشتباه قابلیت‌هایمان شود که مانع توسعه فردی می‌شود.
پژوهش‌ نشان می‌دهد ما باید به جای آن با خوددلسوزی، پاسخگو باشیم. افرادی که این کار را انجام می‌دهند تمایل دارند سه رفتار را نشان دهند: نخست، به‌جای قضاوت در مورد شکست‌ها و اشتباه‌های خود، مهربان هستند؛ دوم، می‌دانند شکست‌ها تجربه‎های مشترک انسانی هستند؛ و سوم، آن‎ هنگامی ‌که اشتباه می‌کنند یا احساس شکست می‌کنند، رویکرد متعادلی نسبت به احساسات منفی دارند: آن‌ها به خود اجازه می‌دهند احساس بدی داشته باشند، اما اجازه نمی‌دهند احساسات منفی غلبه کنند.
خوددلسوزی، با ایجاد «رشد فکری» عملکرد را تقویت می‌کند. اعتقاد بر این است ‌که بهبود از طریق تعهد و کار سخت قابل‌دستیابی است. هم‌چنین به ما کمک می‎کند به خویشتن واقعیتر‌ خود برسیم.