By John Seely Brown
نوشته: جان سیلی براون
ترجمه: مهندس علی گلپایگانی
هم‌زمان با تلاش شركت‌ها برای تطبیق خود با تغییرات سریع فن‌آوری و محیط‌های ناپایدار كسب‌وكاری، بخش تحقیقات آنها نیز باید كاری بیش از ابداع طرح‌های جدید انجام دهند. آنها باید در پی طراحی معماری‌های تكنولوژیك و سازمانی باشند كه امكان نوآوری‌های مستمر را فراهم سازند.
در این مقاله كه به سال 1991 توسط جان سیلی‌براون به نگارش درآمده است (در آن زمان وی مدیر مركز تحقیقات پالو آلتو شركت زیراكس (موسوم به پارك) بود) او منطق كسب‌وكاری را توصیف می‌كند كه در پس آن چشم‌انداز‌های متمایزی از روش‌های تحقیقاتی است كه محققان شركت زیراكس در پی تحقق آن هستند. محققان زیراكس، روش‌های كاری، فن‌آوری‌ها و محصولات جدیدی در آن مركز مدل‌سازی كرده و توسعه داده‌اند. آنها كاربردهای جدیدی برای فن‌آوری یافته‌اند كه به هنگام نوآوری‌های درون‌سازمانی، همه شركت‌های بزرگ در تمام سطوح با آنها درگیر هستند. آنها تكنیك‌هایی را آزموده‌اند كه نویسنده آن را «هم‌آفرینی» نوآوری‌های تكنولوژیك و سازمانی با كمك مشتریان نام نهاده است.
كسب‌وكار زیراكس فن‌آوری است، اما سیلی‌براون می‌گوید كه هر شركتی با هر كسب‌وكاری، باید احتمالاً مواردی را كه وی ذكر می‌كند، مد نظر قرار دهد. شركت‌های موفق آینده باید روش واقعی كاركرد مردم را درك كرده و فن‌آوری خود را بیش از هر چیزی با روش انجام كار آنها تطبیق دهند. چنین شركتی باید بداند كه چگونه محیطی فراهم كند كه تمام كاركنان در آن اجازه نوآوری مستمر داشته باشند. شركت باید در مورد فرضیه‌های سنتی كسب‌وكار خود را بازنگری كرده و از نیازهایی كه مشتریانش حتی از آنها آگاهی ندارند، بهره‌برداری كند. در حقیقت، او در بارة این بحث می‌كند كه مهمترین اختراعی كه از مركز تحقیقات سازمان در آینده بیرون خواهد آمد، خود سازمان است.