By Rosabeth Moss Kanter
نوشته: روزابيت موس كانتر
ترجمه: مهرزاد غني پور و اميرحسين جنگي
هر روزه شركت‌های كوچك و متوسط بیشتری برای بهره‌برداری از رشد بازارهای بین‌المللی به شركت‌های بزرگ ملحق می‌شوند. هم‌زمان، با توجه به اثر نیروهای جهانی بر عملیات و بقای كسب‌وكارها، رهبران مدنی نگران آینده اقتصادی جامعه‌شان هستند. جوامع چگونه می‌توانند شورونشاط محلی را حفظ كنند و در عین حال، كسب‌وكارهایشان به اقتصاد جهانی مرتبط باشد؟
روزابت موس‌كانتر، استاد دانشگاه هاروارد، در این مقاله كه ابتدا در سال 1995 منتشر شد به این سوال می‌پردازد. كانتر می‌گوید برای جلوگیری از كشمكش میان موضوعات اقتصادی بین‌المللی و موضوعات سیاسی منطقه‌ای، باید كسب‌وكارهای جهانی یاد بگیرند كه چگونه پاسخ‌گوی جوامعی باشند كه در آن‌ها فعالیت دارند. جوامع هم باید بیندیشند چه‌طور می‌توان فرهنگی را بین شهروندان ایجاد كرد كه شركت‌های جهانی جذب آن شوند، در آن‌جا باقی بمانند، با توجه به این‌كه این شركت‌ها آزادند و هر جا دلشان بخواهد، می‌روند.
نویسنده به بررسی پنج منطقه كه ارتباط مستقیم با اقتصاد جهانی دارند، می‌پردازد تا استراتژی‌های مورد نظر رهبران مدنی و تجاری را برای بهبود عوامل موثر بر كیفیت زندگی مشخص كند. او روش‌های را شناسایی كرده كه در آن‌ها با بهره‌برداری از منابعی كه یك مكان را از مكان دیگر متمایز می‌كنند، می‌توان به‌طور محلی عمل كرد.
كانتر استدلال می‌كند مناطق می‌توانند با یكی از سه روش متفكران، سازندگان و تاجران، بر روی قابلیت‌هایی سرمایه‌گذاری كنند كه جمعیت محلی آن‌ها را به اقتصاد جهانی مرتبط می‌سازد. او منطقه اسپارتنبرگ، گرین‌ویل با نیروی كارگری فوق‌العاده‌اش كه بیش از دویست شركت از پانزده كشور را جذب كرده است، مثال خوبی از یك سازنده جهانی می‌داند. تاریخ توسعه اقتصادی این منطقه درسی است برای كسانی كه در جست‌وجوی فهم این موضوع هستند كه چه‌طور به یك موقعیت جهانی دست یابند و ساكنان محلی را به سمت اقتصاد جهانی سوق دهند.