By Jeffrey Sonnenfeld/ Melanie Kusin/ Elise Walton
نوشته: جفری سوننفلد، ملانی كازين و اليس والتون
به دنبال گامهای اشتباه شرکتها در سالهای اخیر، مطالب زیادی درباره لزوم مسئولیتپذیرتري بيشتر اعضای هياتمديره شنیدهایم. اما صدای یک نفر بهطور قابلتوجهی در این سرود دستهجمعی مصلحتاندیشی سازمانی نادیده گرفته شده و آن صدای مدیرعامل است.
نویسندگان مقاله، از جمله بنیانگذار موسسه «رهبری مديرعامل» دانشگاه ییل، دهها مدیرعامل سرشناس را مورد پرسش قرار دادهاند: چه چیزی باعث ميشود هياتمديره آنطور که باید اثربخش نباشد؟ آیا آنها تنها باری سنگین و اضافی بر دوش مدیرعامل هستند یا اینکه بهراستی نقش مثبتی در جهت شکلدادن به سازمان ایفا ميکنند؟ آنها برای تبدیل شدن به سرمایههای راهبردی تاثیرگذارتر چه اقداماتی ميتوانند در پیش گیرند؟
پاسخهای مدیرانعامل به این سوالات را که بهطور شگفتآوری صریح و افشاکننده بود ميتوان بهصورت پنج تجويز خلاصه کرد. هیاتمدیره باید مواظب باشد با بیباکی بیش از حد تصمیمگیری نکند. باید وظیفه خود را در سطح شرکت و صنعت بهطور کامل انجام دهد. باید بپذیرد آنچه برای یک هياتمديره موثر و کارا مورد نیاز است شخصیت و اعتبار است و نه شهرت.
اعضاي هياتمديره باید همچنین بر نفرت از تعارض غلبه کنند و بحثهایی پرانرژی و سازنده را به اتاق هياتمديره بیاورند. برخلاف پنداشت همگان، مدیرانعامل به دنبال موافقت بیچونوچرای اعضا با طرحها و پیشنهادهايشان نیستند. آنها باید همچنین مراقب باشند استعدادهای داخلی سازمان نادیده گرفته نشوند.
به موازات استمرار بحثها در رابطه حاكميت، آنهايي که قصد دارند عملکرد هياتمديره را بهبود بخشند باید به همه صاحبنظران از جمله مدیرانعامل که هياتمديره و نقاط ضعف آن را بهخوبی ميشناسند گوش فرا دهند.