نوشته: دکتر امیرپویا سیف زاده

کسب یا تداوم موفقیت در حضور تغییرات شدید پیرامونی نیازمند آن است که سازمان‌ها تغییرات استراتژیک مناسبی اتخاذ نمایند. همه تغییرات محیطی دارای ماهیت مشابه نیستند، برخی از تغییرات به‌صورت بنیادین و ماهوی محیط را دستخوش تغییر کرده در حالی که مابقی تغییرات تنها شدت و ضعف عوامل محیطی را تغییر می‌دهند. همه‌گیری ویروس کرونا و بحران کووید-19 از آن مواردی است که موجب تغییرات وسیعی در عرصه مدیریت و کسب‌وکار شده است. این گستردگی باعث شده که برخی به این نتیجه برسند که جهان مدیریت و اقتصاد با پارادایم جدیدی روبه‌رو شده و به این صرافت بیفتند که تغییرات استراتژیک بنیادین در سازمان‌های خود به‌وجود آورند، در حالی که این امر می‌تواند هزینه‌های بلندمدت زیادی به سازمانشان تحمیل کرده و حتی آن را زمین‌گیر کند. آن‌چه در این میان مهم است درک تفاوت‌های میان استراتژی و اقدامات استراتژیک می باشد که در صورت فهم دقیق و عمیق آن می‌تواند مدیران را به این نتیجه برساند که به‌جای تلاش بیهوده برای تحول استراتژیک توجه خود را به تطبیق استراتژیک معطوف نمایند.